Η Αβινιόν έχει παντού υποστηρικτές. Σε όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Οι γνωστές γαλλικές εφημερίδες εκδίδουν ειδικά παραρτήματα ενημερώνοντας, ακριβέστερα βομβαρδίζοντας, τους πάντες σε ημερήσια βάση για ό,τι θεατρικό, μουσικό, χορευτικό ή εκθεσιακό συμβαίνει στην Παπική Πόλη του θεάτρου με την πεντηκονταετή φεστιβαλική παράδοση.
Φυσικά δεν είναι μονάχα το επίσημο Φεστιβάλ με ένα πυκνό πρόγραμμα διαρθρωμένο γύρω από θεματικούς άξονες, σε μικρές ή μεγαλύτερες ενότητες, που δίνει τον τόνο της γιορτής μέσα στην πόλη. Αυτό που προκαλεί αληθινό ίλιγγο είναι ένας ανεπίσημος ποταμός με εκατοντάδες θεάματα που ξεχύνονται καθημερινά στους δρόμους, από το πρωί ως αργά τη νύχτα, αλλά και που έχουν ξετρυπώσει χώρους στο ιστορικό κέντρο και στα περίχωρα.
Δεκάδες θίασοι κατεβαίνουν με δική τους πρωτοβουλία στην «αγορά» της Αβινιόν. Ομάδες έχουν ριψοκινδυνέψει να ανεβάσουν έργα κλασικά και σύγχρονα για να τα παρουσιάσουν εδώ. Ο,τι μπορεί να φανταστεί κανείς περιλαμβάνεται σε έναν ατελείωτο, πληθωριστικό κατάλογο με ονόματα συγγραφέων, τίτλους θεαμάτων, επωνυμίες σχημάτων. Μεταξύ επίσημου και ανεπίσημου Φεστιβάλ υφίσταται ένας ουσιαστικός δεσμός, μια αμοιβαιότητα, αφού είναι σε τελευταία ανάλυση συγκοινωνούντα δοχεία και το ένα προϋποθέτει το άλλο.
Στις αίθουσες του Παπικού Ανακτόρου του μεγαλύτερου γοτθικού παλατιού της Ευρώπης, θεμελιωμένου το 1335, με θέα προς τη Γέφυρα της Αβινιόν, τα τείχη και τον Ροδανό ποταμό είναι το φυσικό ντεκόρ αυτής της μεγαλειώδους πόλης-θέατρο.
