Πληροφορήθηκα ότι υπηρεσιακά στελέχη του δήμου είχαν ήδη συνάντηση με τους αδελφούς Λασκαρίδη έτσι ώστε να υπάρξει συντονισμός της κοινής προσπάθειας.
Λάθος πρώτο: κατά τη γνώμη μου, ο δήμος θα όφειλε να ζητήσει σε ανώτατο επίπεδο (παρουσία, δηλαδή, οπωσδήποτε του κ. Γιώργου Καμίνη) επίσημη συνάντηση με τους υποψήφιους χορηγούς ενός τόσο σημαντικού και συμβολικού έργου για να τους ευχαριστήσει δημοσίως. Και θα φρόντιζε η συνάντηση αυτή να τύγχανε της μέγιστης δυνατής προβολής. Με αυτόν τον τρόπο, πέρα από τις ουσιαστικές και τυπικές ευχαριστίες, θα δινόταν το σωστό παράδειγμα για άλλους επιχειρηματίες που ίσως επιθυμούν να προχωρήσουν σε ανάλογες κινήσεις.
Τώρα τι συνέβη; Η ανακοίνωση της χορηγίας «θάφτηκε» πίσω από την είδηση σχετικά με τα σχέδια του ομίλου Λασκαρίδη για το King George, ενώ η πρώτη συνάντηση με τους ανθρώπους του δήμου έγινε σχεδόν εν κρυπτώ.
Χάθηκε μία ευκαιρία, γιατί στην Ελλάδα παρόμοιες αυτονόητες (για τα ήθη μιας αστικής δημοκρατίας) πρωτοβουλίες ούτε τόσο αυτονόητες είναι ούτε απολαμβάνουν της ανάλογης δημοσιότητας. Τις ελάχιστες φορές που εκδηλώνονται κινούνται σε μια ασαφή, ομιχλώδη ζώνη του λυκόφωτος, καθώς συνήθως συνοδεύονται από ακατάσχετη συνωμοσιολογία και παραδοσιακή ελληνική καχυποψία για τα εκάστοτε επιχειρηματικά κίνητρα.
Oμως είναι καθήκον της πολιτικής ηγεσίας να πολεμήσει αυτήν την νοοτροπία που προδίδει υπανάπτυξη και καθυστέρηση.
Ας καταρτίσει ο Δήμος Αθηναίων μία λίστα δέκα έργων και ας απευθυνθεί ανοιχτά στον κόσμο των επιχειρήσεων.
