Κάθε φορά που περνάω από τη μια χώρα στην άλλη, ψάχνω αυτήν τη μικρή ταμπέλα και αισθάνομαι την ίδια, ιδιαίτερη συγκίνηση όταν την προσπερνώ. Αυτή δεν οφείλεται τόσο στην επιβεβαίωση της ελευθερίας μετακίνησης μεταξύ δύο χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλα τα σύνορα είναι πλέον ανοικτά. Οφείλεται στην ιδιαίτερη ιστορία και τον συμβολισμό αυτού του τόπου.
Σε αυτά τα χώματα Γάλλοι και Γερμανοί σφάχτηκαν άγρια στα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου. Εκατομμύρια ήταν οι νεκροί και οι ακρωτηριασμένοι στα χαρακώματα. Τα ίδια εδάφη τη μια μέρα ανήκαν στη Γαλλία και την άλλη περνούσαν στη Γερμανία. Η Αλσατία συμβολίζει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το εθνικό μίσος μεταξύ δύο μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών.
Όλα αυτά αποτελούν πια παρελθόν. Το ειρηνικό τοπίο και η ενοποίηση του χώρου δεν θυμίζουν σήμερα τίποτα από το απερίγραπτο δράμα που εκτυλίχθηκε πριν από εκατό χρόνια. Η μικρή ταμπέλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμβολίζει ωστόσο την τεράστια αλλαγή που συντελέστηκε: από το εθνικό μίσος και τον πόλεμο στη συμφιλίωση και την ένωση.
Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει, για να γίνει μια ουσιαστική πολιτική ένωση των λαών. Τα παλιά σύνορα όμως θυμίζουν την ιστορία μας, από πού ξεκινήσαμε και πόσο σημαντικό είναι το επίτευγμά μας. Γ’ αυτό με συγκινούν.
