Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Απόψεις>>Τα νέα..πλούτη, η διαχείρηση της μοίρας μας - Pascal Bruckner

banner roots

27.09.2012 | 16:56

Τα νέα..πλούτη, η διαχείρηση της μοίρας μας - Pascal Bruckner

Συντάκτης:  FM 100 Newsroom
Κατηγορία: Απόψεις

 

Γράφει ο Ηλίας Καραγιάννης

 

Το να μην εξαρτάσαι από το χρήμα σημαίνει πως ξέρεις ότι δεν θα ζούσες αλλιώτικα αν είχες πολλά περισσότερα. Όμως τον περισσότερο καιρό όλος ο κόσμος καταγίνεται με το μέτρημα του, ακόμη και οι ζάπλουτοι.

 

Τον περισσότερο καιρό, για τους περισσότερους ανθρώπους το χρήμα είναι σαν το ναρκωτικό: ενώ υποτίθεται πως μας απελευθερώνει απ’ όλες τις έγνοιες, γίνεται μια εμμονή έγνοια, μια τελικότητα καθεαυτού. Μας καταδιώκει με την απουσία του, μας βαραίνει με την παρουσία του, μας απαγορεύει να διατηρούμε μια σωστή σχέση μαζί του. Ο πόθος που μας γεννά , μας επιβάλλεται τόσο κυριαρχικά που καθιστά δύσκολη ή μάλλον αδύνατη την ευχαρίστηση.

 

Πρόκειται για αυτό που ο Ουίλιαμ Μπάροους έλεγε πως έμαθε στο σχολείο της μορφίνης: μια ακόρεστη επιθυμία κάνει την ηδονή απρόσιτη.

Σε ένα σύμπαν όπου τα πάντα υπολογίζονται μέχρι δεκάρας, η απόλαυση συνίσταται στο να αψηφάς αυτό το μέτρημα με τα τεράστια ποσά που ρίχνεις στο παιχνίδι.

 

Στον κόσμο σήμερα, ανθίζουν κάποιες καινούριες ηθικές λιτότητας, που δεν αποδέχονται τον θεσμό της πίστωσης, την επαγγελματική νομιμοφροσύνη, την ψύχωση με τις κληρονομιές εν ονόματι μιας λελογισμένης διαχείρισης των αναγκών μας.

 

Πρόκειται για μιντιακό εφέ, μια πρόσκαιρη μετάνοια πριν επιδοθούμε και πάλι σε καινούρια όργια φιλοκτησίας και κατανάλωσης.

 

Όμως γεννιέται μια αμφιβολία σχετικά με την ορθότητα του οικονομικού συστήματος και μια συνηγορία υπέρ μιας ζωής πιο γεμάτης, λιγότερο υποδουλωμένης στα αντικείμενα, στην υποβολιμαία πλεονεξία.

 

Το αληθινό ερώτημα είναι το ακόλουθο:

 

Ποιο αντίτιμο είμαστε πρόθυμοι να καταβάλουμε για να έχουμε χρήματα, τι θέση είμαστε διατεθειμένοι να του παραχωρήσουμε;

 

Αν δεν θέλουμε, καθώς έλεγαν οι Αρχαίοι, να μας κατέχουν αυτά που έχουμε, είναι προτιμότερο να περιορίσουμε τις δαπάνες μας, όταν αυτό μας επιτρέπει να ικανοποιούμαι τα πάθη μας, να διευρύνουμε την γνήσια ερωτική και πνευματική ζωή, παρά να φορτωνόμαστε αδιάκοπα με χρέη.

 

Η δύναμη των μεγάλων αναταραχών που σημειώθηκαν στον 20ο αιώνα στην Γαλλία, συμπεριλαμβανομένων του 1936 και του 1945, δεν ήταν μόνο το ότι ξαναμοίρασαν την κοινωνική πίτα, αλλά το ότι δημιούργησαν καινούρια πλούτη για τον πολύ κόσμο.

 

Τον ελεύθερο χρόνο, την ποίηση, τον έρωτα, την απελευθέρωση της επιθυμίας, την ιδέα του καθημερινού θαύματος. Να μην αρκούμαστε μόνο στην εξασφάλιση των αναγκαίων, αλλά να ανακαλύπτουμε πάντα μη αγοραστέα αγαθά που ξεφεύγουν από τον κανόνα του οικονομικού οφέλους, να αναβιώσουμε το παλιό επαναστατικό όνειρο της πολυτέλειας για όλους, της ομορφιάς που προσφέρεται ακόμη και στους πιο ταπεινούς.

 

Σήμερα η πολυτέλεια εδράζεται σε όλα όσα είναι σπάνια.

 

Στη μέθεξη με την φύση, την σιωπή, στον διαλογισμό, στην επανακτημένη βραδύτητα, στην ευχαρίστηση να ζεις με τους δικούς σου ρυθμούς, στην γόνιμη απραξία, στην απόλαυση των μεγάλων έργων του πνεύματος, τόσα προνόμια που δεν αγοράζονται επειδή είναι στην κυριολεξία ανεκτίμητα.

 

Στην φτώχεια που επιβάλλεται μπορώ να αντιτάξω μια επιλεγμένη πτώχευση που δεν είναι καθόλου μια προτίμηση για ένδεια αλλά ο επαναπροσδιορισμός των προσωπικών μου προτεραιοτήτων.

 

Απογυμνώνεσαι από αγαθά, προτιμάς την ελευθερία σου από τις υλικές ανέσεις, για μια ζωή πιο πλατιά, για να επιστρέψεις στο ουσιαστικό αντί να συσσωρεύεις χρήματα και αντικείμενα σαν ένα μάταιο φράγμα ενάντια στο άγχος και τον θάνατο.

 

Η αληθινή πολυτέλεια – «αλλά ότι είναι πολύτιμο είναι δύσκολο όσο και σπάνιο (Σπινόζα)- είναι η επινόηση της ίδιας μας της ζωής, είναι η διαχείριση της μοίρας μας. 

 

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το