Γιάννης και Λούκα (Ντόντσιτς) αναμένεται να είναι το επόμενο δίπολο στο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ στον κόσμο.
Γιατί καλό το θέαμα και η αξία των παικτών, αλλά ο Μάτζικ στήριξε τον μύθο του και στις ανελέητες κόντρες του με τον Λάρι Μπέρντ. Ή ο Μάικλ Τζόρνταν ίσως δεν θα ήταν ο τόσο σκληρός πρωταθλητής αν δεν είχαν προηγηθεί οι επικές και σχεδόν αντιαθλητικές κόντρες του με τον Αϊζάϊα Τόμας και τους Πίστονς του. ‘Η με τη Νέα Υόρκη του Γιούιν και του Σταρκς.
Από διαφορετικές αφετηρίες
Η εποχή που ευρωπαίοι παίκτες της κλάσης ενός Τόνι Κούκοτς ή Ντιρκ Νοβίτσκι ακόμα και αν πατούσαν τα παρκέ του ΝΒΑ με πολλές ευρωπαϊκές περγαμηνές, έπρεπε να δώσουν μάχη για να πείσουν ότι αξίζουν να είναι εκεί έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τα τελευταία χρόνια ο Ατλαντικός δείχνει να έχει «μικρύνει» και το πέρασμα είναι πολύ πιο εύκολο. Πως αλλιώς να εξηγηθεί ότι ένα franchise του ΝΒΑ θα αποφάσιζε να χτίσει την ομάδα του μέλλοντος σε έναν παίκτη που μέχρι να πάρει μέρος στα draft έπαιζε σε ομάδα της Α2 στην Ελλάδα. Αντίθετα λίγο πιο εύκολη ήταν η απόφαση των Μάβερικς, καθώς η δική τους επιλογή είχε ήδη πρωταγωνιστήσει στην κατάκτηση της Euroleague από την ομάδα του και του ευρωπαϊκού θρόνου με την εθνική του. Και όλα αυτά σε «γεμάτες» σεζόν σε ότι αφορά την απόδοση και τα στατιστικά.
Ο νικητής και το μπάσκετ του μέλλοντος
Μπορεί να είναι νωρίς για να πει ο οποιοσδήποτε ειδικός ποιος από τους δύο πρωταγωνιστές θα καταφέρει να μαζέψει περισσότερα δαχτυλίδια όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Πάντως έχουν αρχίσει ήδη τη σπέκουλα. Αλίμονο, για Αμερικάνους μιλάμε. Σύμφωνα με τους αναλυτές των αμερικανικών δικτύων λοιπόν, νικητής θα είναι αυτός που θα καταφέρει να «επιβάλλει» το στυλ μπάσκετ που θα παίζεται στο μέλλον.
Ο Ντόντσιτς είναι ο παίκτης που έχει το μπάσκετ μέσα του. Έχει μοναδική τεχνική κατάρτιση, ασύλληπτο σουτ και μπασκετική ευφυΐα που συναντάς ολοένα και πιο σπάνια. Δεν τον «βοηθάει» όμως το σώμα του. Αρκετά σοφτ για να αντιμετωπίσει τους εξαιρετικά αθλητικούς και δυνατούς αμερικανούς παίκτες. Και εκεί βρίσκεται η δύναμη του Γιάννη. Με σωματικά προσόντα που τώρα δεν δείχνει να έχει άλλος παίκτης της λίγκας, βασίζει το παιχνίδι του στο πλεονέκτημα που του δίνει η μοναδική σωματοδομή του. Δουλεύει φυσικά σκληρά για να μπορέσει να αναπληρώσει το όχι και τόσο πλούσιο ταλέντο του και κυρίως για να μπορέσει να προσθέσει το σουτ στο επιθετικό του οπλοστάσιο.
Το μπάσκετ στο ΝΒΑ του σήμερα δείχνει ότι είναι περισσότερο επηρεασμένο από τις δύο δυνάμεις της Δύσης. Τους Χιούστον Ρόκετς και κυρίως τους Γουόριορς. Απόλυτη εμπιστοσύνη στο αθλητικό ταλέντο και στην ευστοχία από μέση, μακρινή και πολύ μακρινή (ελέω Κάρι). Ομάδες που δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται για τη ρακέτα, όσο βρίσκουν το δρόμο για το καλάθι με σουτ.
Εξέλιξη που σίγουρα βολεύει τα σχέδια του Σλοβένου για άνοδο στην κορυφή του μπασκετικού κόσμου. Αντίθετα ο Γιάννης είναι παίκτης που δύσκολα θα τον αντιμετωπίσεις όταν πατήσει στην ρακέτα. Και δύσκολα θα τον νικήσεις στην προνομιακή περιοχή του. Για αυτό και όλο και περισσότερες ομάδες σκέφτονται πως θα στέλνουν όλο και περισσότερους παίκτες για να τον κλείσουν κάθε φορά που πατάει στο ζωγραφιστό. Και μέχρι στιγμής το πετυχαίνουν. Όσο δεν μπορεί να απειλήσει από μακριά και όσο δεν έχει αξιόπιστους και ταλαντούχους συμπαίκτες, θα δυσκολευτεί να φορέσει το δαχτυλίδι.
Μέχρι να εκδηλωθεί η νέα αυτή «κόντρα» υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που θα δούμε. Από μετακινήσεις παικτών και δημιουργία ομάδων που λογικά θα επηρεάσουν την εξέλιξη του αθλήματος μέχρι νέους παίκτες που θα διεκδικήσουν τον ρόλο τους στο ΝΒΑ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν υπάρξει ευρωπαϊκή αντιπαλότητα στα παρκέ του ΝΒΑ θα είναι η απόλυτη απόδειξη ότι το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο θα έχει αλλάξει το DNA του μια και καλή.
