Η παράσταση είναι ένα μείγμα κειμένων, μουσικής και τραγουδιού, και σύμφωνα με την Παπαδημητρίου «κάτι σαν καταγγελία, διαμαρτυρία ή συνεχής ευχή! Χωρίς νοσταλγία μεν, αλλά ας θυμηθούμε αυτό που αξίζει να κρατηθεί. Ας μην τα ξεπουλήσουμε όλα.
Η μνήμη για μένα είναι βάσανος όταν είναι πολύ ισχυρή, αλλά είναι και το μόνο κομμάτι της πραγματικότητας που δίνει την αίσθηση μιας συνέχειας στα πράγματα, άρα και μιας ταυτότητας στο άτομο. Ακόμη κι αν η μνήμη είναι ασυνεχής γιατί κάποιο τραύμα έκοψε ένα νήμα, έχει σημασία να αναγνωρίζει κάποιος το τραύμα και να το ονομάζει».
Να σημειώσουμε οτι η είσοδος και των δύο παραστάσεων είναι ελεύθερη.
