Ίσως να μην ήξεραν ότι η οργάνωση της οποίας τη σύσταση υπέγραφαν θα γινόταν η πιο μαζική νεανική οργάνωση που έχει γνωρίσει μέχρι τώρα η Ελλάδα, ότι θα τροφοδοτούσε συνεχώς με μέλη τον ΕΛΑΣ, ότι θα μετρούσε νεκρούς τόσο στο μέτωπο όσο και στα βασανιστήρια και τον εμφύλιο.
Ίσως να μην μπορούσαν καν να φανταστούν ότι η οργάνωση που έφτιαχναν θα έδινε στην αντίσταση τη μαχητικότητα και τη ζωντάνια που τη χαρακτήριζαν, και στην ελληνική νεολαία την περηφάνια της συμμετοχής στην αντιφασιστική δράση. Συνήθως όμως έτσι γίνεται με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας.
71 χρόνια μετά στους καιρούς που η φασιστική απειλή εξακολουθεί να υπάρχει με διαφορετικούς τρόπους, που η κοινωνική αδικία έχει μετατραπεί σε καθημερινότητα, η παράδοση αυτών των νέων που έγραψαν ιστορία χωρίς να το γνωρίζουν μας εμπνέει ακόμα.
Γιατί ο στόχος για τη συνολική απελευθέρωση του λαού που έθεσαν δεν έχει επιτευχθεί. Γιατί τα όνειρα εκείνων των νέων ανθρώπων, κοινά με τα δικά μας και ανεκπλήρωτα ακόμα, προειδοποιούν τους κυρίαρχους: Οι καιροί της ΕΠΟΝ, δυστυχώς γι’ αυτούς θα ξανάρθουν.
Και το μέλλον είναι ανοικτό για να διαψεύσει όσους βιάστηκαν να διακηρύξουν την οριστική νίκη του νεοφιλελευθερισμού και όσους έτειναν χείρα βοήθειας στους φασίστες».