Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Υγεία>>Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής – ΥπερκινητικότηταII

banner roots

Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής – ΥπερκινητικότηταII
11.06.2018 | 09:49

Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής – ΥπερκινητικότηταII

Συντάκτης:  FM 100 Newsroom
Κατηγορία: Υγεία

Γράφει η Φανή Λούγκλου,
ΜΑ Κλινική Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος

Η Διάσπαση Ελλειμματικής Προσοχής – Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) είναι διαταραχή της παιδικής ηλικίας και συναντάται στο 1-5% των παιδιών, εκτείνεται όμως ως την ενήλικη ζωή (AmericanPsychiatricAssociation, 1994). Χαρακτηρίζεται από έλλειψη προσοχής και οργάνωσης, παρορμητικότητα και υπερκινητικότητα. Αυτά τα συμπτώματα δυσκολεύουν την καθημερινότητα του παιδιού και δημιουργούν κοινωνικές δυσκολίες.

Το διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM–V της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας χωρίζει τα διαγνωστικά κριτήρια σε 3 ομάδες, του απρόσεχτου, του υπερκινητικούκαι του συνδυασμένου τύπου. Για να γίνει διάγνωση πρέπει τα συμπτώματα να έχουν κάνει την εμφάνισή τους πριν την ηλικία των 7 ετών και να έχουν διάρκεια τουλάχιστον 6 μήνες. Ακόμα και όταν η διάγνωση γίνει μετά τα 7 έτη, το ιστορικό του παιδιού αποκαλύπτει ότι η έναρξη ήταν πολύ νωρίτερα. Επιπλέον, τα συμπτώματα θα πρέπει να μην αντιστοιχούν στο αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού. Μέτρια επίπεδα συγκέντρωσης και μικρή διάρκεια προσοχής είναι αναμενόμενα σε πολύ μικρά παιδιά. Η προσοχή, η συγκέντρωση και η ελεγχόμενη δραστηριότητα αυξάνουν με την ηλικία (Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, 1994, Κάκουρος&Μανιαδάκη, 2006).

Το παιδί πρέπει να συμπληρώνει έξι ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα για να λάβει διάγνωση (Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία):

• Απροσεξία
1. Αποτυχία συγκέντρωσης της προσοχής σε λεπτομέρειες
2. Δυσκολία διατήρησης προσοχής σε έργα ή δραστηριότητες και παιχνίδια
3. Συχνά το παιδί δίνει την εντύπωση ότι δεν ακούει όταν του απευθύνουμε το λόγο
4. Δυσκολία συγκέντρωσης σε πολύπλοκες οδηγίες και οδηγίες με πολλά βήματα και αποτυχία διεκπεραίωσης εργασιών (η δυσκολία δεν οφείλεται σε αντιδραστικότητα ή εναντιωματική συμπεριφορά)
5. Δυσκολία οργάνωσης εργασιών και δραστηριοτήτων
6. Αποφυγή εργασιών και δραστηριοτήτων που απαιτούν διαρκή και σταθερή πνευματική προσπάθεια
7. Συχνή απώλεια αντικειμένων (π.χ. μολύβια, τετράδια, παιχνίδια, φωτοτυπίες, κτλ.)
8. Συχνή διάσπαση προσοχής από εξωτερικά ερεθίσματα
9. Συχνά ξεχνά καθημερινές δραστηριότητες
\

• Υπερκινητικότητα
1. Συχνές νευρικές κινήσεις των άκρων και στριφογύρισμα στην καρέκλα
2. Σηκώνεται από τη θέση του όταν απαιτείται να παραμείνει καθισμένο
3. Τρέχει, στριφογυρίζει, σκαρφαλώνει με τρόπο που δεν επιτρέπεται από τις περιστάσεις ή τους χώρους που βρίσκεται
4. Δυσκολία ενασχόλησης με ήσυχες δραστηριότητες
5. Συχνά μιλά πολύ και συνέχεια

• Παρορμητικότητα
1. Δίνει βιαστικές απαντήσεις, συχνά πριν καν ολοκληρωθεί η ερώτηση
2. Δυσκολεύεται να περιμένει τη σειρά του / έντονη ανυπομονησία
3. Διακόπτει ή ενοχλεί με την παρουσία του (π.χ. μιλά άλλος και «πετάγεται» ή παρεμβαίνει απρόσκλητο στα παιχνίδια)

Συμπληρωματικά, τα συμπτώματα θα πρέπει να δημιουργούν σημαντικά προβλήματα στην καθημερινότητα του παιδιού και την κοινωνικότητά του. Τέλος, κατά την αξιολόγηση πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ότι τα συμπτώματα δεν ανήκουν σε άλλες διαταραχές (π.χ. Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές, Διαταραχές της Διάθεσης, κτλ.).

Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ, ιδιαίτερα τα παιδιά με τον Υπερκινητικό τύπο είναι πολύ πιθανό να έχουν και επιπλέον διάγνωση Εναντιωματικής – Προκλητικής Διαταραχής, να παρουσιάζουν έντονα προβλήματα συμπεριφοράς και δυσκολίες στις γνωστικές τους ικανότητες (μνήμη, μάθηση,ακολούθηση βημάτων για την επίλυση προβλημάτων).

Πολύ συχνά η ύπαρξη ΔΕΠ-Υ προκαλεί σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς, όπως έντονη ανυπακοή, επιθετικότητα, μειωμένες κοινωνικές ικανότητες και αντιδραστικότητα (Barkley, 1991). Οι συναναστροφές των παιδιών με ΔΕΠ-Υ με τους ενήλικες είναι συνήθως αρνητικές και περιλαμβάνουν αυστηρές εντολές, αρνητική κριτική, τιμωρίες και πίεση, ενώ παραβλέπονταιθετικές συμπεριφορές. Επιπλέον, τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ δέχονται απόρριψη από συνομηλίκους εξαιτίας της δυσκολίας να ακολουθήσουν κανόνες, να μείνουν σε ένα παιχνίδι ή μια δραστηριότητα από την αρχή μέχρι το τέλος ή της βιασύνης και της παρορμητικότητας.

Για να αντιμετωπιστεί σωστά η ΔΕΠ-Υ απαιτείται η συνεργασία όλης της οικογένειας αλλά και του σχολείου με ειδικούς (παιδοψυχολόγους, σχολικούς ψυχολόγους, ειδικούς παιδαγωγούς, λογοθεραπευτές). Σε ψυχοθεραπευτικό επίπεδο, η αντιμετώπιση περιλαμβάνει συμπεριφοριστικές κυρίως μεθόδους (διαχείριση συμπεριφοράς από το ίδιο το παιδί, την οικογένεια και το σχολείο), συμβουλευτική γονέων, οικογενειακή θεραπεία και γνωστική θεραπεία με το παιδί (αυτοέλεγχος, επίλυση προβλημάτων, βελτίωση αυτοπεποίθησης). Μια νέα μέθοδος που φαίνεται να έχει θετικά αποτελέσματα είναι η νευροανάδραση που εφαρμόζεται από νευροεπιστήμονες.

 

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το