Γράφει ο Πάνος Κοκκίδης

Η ζέστη καθότανε πυκνή και χυλωμένη πάνω στο λιμάνι του Πειραιά. Ο μοναδικός αέρας στα μάγουλά μου ήταν τα απόνερα από μια αυτοσχέδια βεντάλια που κουνούσε αδέξια η ενδεκάχρονη κόρη μου στη θέση του συνοδηγού. Μπαμπάς και κόρη θα πήγαιναν μαζί διακοπές, για να αποκτήσουν αναμνήσεις. Η μεν παιδικής ηλικίας, ο δε για τις κρύες νύχτες του χειμώνα που θα είμαι μόνος μου και ξεχασμένος από παιδιά και φίλους, όπως τόσοι και τόσοι γέροντες.

Μία από τις μεγάλες χαρές που προσφέρει η ενασχόληση με τα ιδιαίτερα μαθήματα είναι η προσωπική σχέση με τον μαθητή, αν καταφέρεις να σε εμπιστευτεί. Το μεγάλο μειονέκτημα είναι η επαφή με κάποιους από τους γονείς.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η απάντηση σε μία μητέρα. Θεώρησα πως έπρεπε να της πω ότι το παιδί της, που είναι ήδη 18 ετών, δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή και πως, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε έστω και τώρα να το βοηθήσει να αντιληφθεί ορισμένα πράγματα. Με έναν πολύ αγενή τρόπο μου απάντησε πως το παιδί της προορίζεται για επιστήμονας και δεν έχει καμία ανάγκη να μάθει ταπεινές δουλειές. Όταν αναφερθήκαμε στις δουλειές του σπιτιού, μου είπε πως αυτές ήταν αποκλειστικά δική της αρμοδιότητα και τα παιδιά της θα έπρεπε να αφοσιωθούν στις σπουδές τους.

Γράφει ο Νίκος Μαραντζίδης

Η συμφωνία σχηματισμού κυβέρνησης ανακούφισε την πλειοψηφία των πολιτών. Επειτα από δύο εβδομάδες αστάθειας, σχεδόν ακυβερνησίας, η χώρα απέκτησε εκ νέου μια κυβέρνηση, η οποία βασίζεται στη δηλωμένη βούληση των δύο κυβερνητικών εταίρων να βαδίσουν μαζί μέχρι τουλάχιστον την επόμενη σοβαρή κρίση, που για μερικούς αναμένεται μετά τις γερμανικές εκλογές.

Τα περιέγραφε ως απειλή για την κοινωνική συνοχή και για το ελληνικό έθνος. Η Νέα Δημοκρατία σε κάθε ευκαιρία τονίζει ότι θα κάνει ό,τι μπορεί για να αλλάξει και το νομό Ραγκούση για την ιθαγένεια.

Το όνομα «Κώστας Σακκάς» δεν μου έλεγε τίποτα. Εντάξει, κάπου σε κάποιον τοίχο είχε πάρει το μάτι μου ένα σύνθημα τύπου «Λευτεριά στον αναρχικό Κ.Σακκά» αλλά δεν είχα δώσει σημασία. Τέτοιας μορφής γκράφιτι είναι βλέπετε πολύ συνηθισμένα στην Αθήνα, ορισμένα δε από τα ονόματα των «αναρχικών» που πρέπει να «λευτερωθούν» είναι τόσο εξωφρενικά και αλλόκοτα που αναρωτιέσαι αν πρόκειται για κάποιου είδους φάρσα.

Γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

Ο Γιάννης γεννήθηκε στα Σεπόλια. Οπως άλλα τρία αδέρφια του. Σε άλλες χώρες, ο τόπος γέννησης θα αρκούσε για να του δώσει υπηκοότητα. Εμείς, όμως, πιο σκληροί και από τους Αθηναίους του κλεινού αλλά και κλειστού άστεως, τα συναρτάμε όλα με το δίκαιο του αίματος, όχι του εδάφους. Οχι ακριβώς «αίμα, τιμή...», όπως ουρλιάζουν οι εθνοαιματολόγοι (αυτοί που «εμπλούτισαν» με μαιάνδρους την ελληνική σημαία, για να υποδηλώνουν το φιλοναζιστικό πιστεύω τους), αλλά περίπου.

Γράφει ο Χρήστος Χωμενίδης

«…Εγώ βαθιά νομικά ποτέ δεν έμαθα. Ούτε και μου χρειάστηκαν ποτέ. Τελείωσα την Σχολή το ’87, άνοιξα γραφείο το ’90 – μη φανταστείς καμιά χλιδή, τρίαντα τετραγωνικά στην Κάνιγγος, με κοινόχρηστη τουαλέτα. Για την επόμενη εικοσαετία, μέρα δεν έμεινα χωρίς δουλειά. Τη μία έκανα ελέγχους τίτλων στο υποθηκοφυλακείο, την άλλη έκανα παράσταση σε κάποιο συμβόλαιο. Αναλάμβανα κανένα αυτοκινητιστικό, κανένα διαζύγιο, κανένα απλό εργατικό… Μία χαρά την έβγαζα. Όχι πως πλούτισα, μα τίποτα δεν έλειψε ούτε σε μένα ούτε στη γυναίκα μου -νηπιαγωγός η Φανή, στο Δημόσιο- ούτε στα δυο παιδιά μου. Τι ξένες γλώσσες και κολυμβητήρια, τι μπάρμπεκιου στο εξοχικό, τι στα μπουζούκια μια φορά το μήνα μίνιμουμ, τι ταξιδάκια στο εξωτερικό…

Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης

Ένα από τα σενάρια που διηγούνται «κύκλοι» του ΣΥΡΙΖΑ περιγράφει το μέλλον του Μάκη Βορίδη ως ηγέτη της μεγάλης Δεξιάς που θα χωνεύει στο μεγάλο στομάχι της από Κεντρώους μέχρι χρυσαυγίτες. Α, ναι, το διηγούνται άνθρωποι που συνομιλούν με υψηλά κλιμάκια της Κουμουνδούρου.

Ο Σαμαράς, λέει, κράτησε τον Βορίδη εκτός κυβέρνησης προκειμένου να τον προστατεύσει από τη φθορά της καθημερινής διαχείρισης, επιτρέποντάς του να αρθρώνει σφαιρικό λόγο στη Βουλή. Στην κατάλληλη στιγμή θα του μεταβιβάσει το κόμμα και τότε, ο Βορίδης, θα αναλάβει την αναγέννηση της μεγάλης εθνικής παρατάξεως. Είναι, άλλωστε, ένα πρόσωπο που μπορεί να συνομιλήσει με όλες τις αποχρώσεις της Δεξιάς: από τη φιλελεύθερη μπλε, μέχρι τη χρυσαυγίτικη μαύρη.

Εκείνα τα χρόνια, ο νυν βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης ήταν προσηλωμένος στη λατρεία των χουντικών.

Για τρία χρόνια βρεθήκαμε στην ίδια πλευρά του ποταμού. Δελεαστικό συνοικέσιο που διάλυσε με αφορμή την ΕΡΤ. Μιλάω για σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθερους.

Ώρα λοιπόν να το ξεκαθαρίσουμε. Ξεπερνώντας τα κίτρινα, περί ταύτισής μας με όσους δε θέλουν την ΕΡΤ και το Δημόσιο να αναδιοργανωθεί, μπαίνω γρήγορα στο θέμα. Διαφωνούμε με τη μονομερή κίνηση του Σαμαρά και με όσους φιλελεύθερους τη χειροκρότησαν, διότι πατάει στα ίδια ψυχολογικά γνωρίσματα του επιχώριου μαρασμού.