Γράφει ο Χρήστος Χωμενίδης

«Κάποιος εχθρός θα χαίρεται την όμορφη ασπίδα μου. Στα πόδια το ’βαλα, την πέταξα πίσω από κάποιο θάμνο. Με γεια του, με χαρά του! Δεν πάει στο διάολο και η ασπίδα; Εφόσον βγήκα ζωντανός, καλύτερη θα πάρω!». Οι παραπάνω στίχοι δεν ανήκουν σε κανέναν τυχαίο. Ο Αρχίλοχος -θεμελιωτής, κατά τον Ελύτη, της λυρικής ποίησης- βγάζει απ’ τον 7ο π.Χ. αιώνα αναιδέστατα τη γλώσσα στο σπαρτιάτικο «ή ταν ή επί τας», στα άγια των αγίων κάθε πατριωτικής ιδεολογίας. «Ας είμαι εγώ καλά κι ας ψοφήσουν χίλια αρνιά», λέει με άλλα λόγια ο βλάσφημος μέγας ποιητής.

Γράφει ο Κώστας Σπυρόπουλος

Διάβαζα την καταγγελία της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Μεταλλείων-Λιγνιτορυχείων-Λατομείων Ελλάδας κατά του Αλέξη Τσίπρα και έτριβα τα μάτια μου. Με έπιασαν οι αμφιβολίες και τα φαντάσματα του παρελθόντος. «Λες να ‘χουμε να κάνουμε με συνδικαλιστές τύπου Τάκου Μακρή; Μην είναι τίποτα βαλτοί;». Εψαξα και κατάλαβα ότι είναι εργάτες από κείνους που «δένουνε τ΄ ατσάλι». Πιο εργάτες στη σημερινή αποβιομηχανοποιημένη Ελλάδα, δε γίνεται.

Γράφει ο Φώτης Γεωργελές

Την προηγούμενη εβδομάδα, η τηλεοπτική εκπομπή «Φάκελοι» είχε μία από τις καλύτερες στιγμές της. Στην ίδια εκπομπή παρουσίασαν, τη μια μετά την άλλη, τις συνεντεύξεις δύο ανθρώπων που δεν αποτελούσαν δύο διαφορετικές πολιτικές προτάσεις απλώς, αλλά δύο διαφορετικές οπτικές, δύο διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης της ζωής, δύο διαφορετικούς κόσμους.

Γράφει ο Κώστας Ρεσβάνης

Ιούλιος 1981. Τα ΝΕΑ με στέλνουν να καλύψω τις μεγάλες συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη με το Canto General σε Κούβα και Νικαράγουα. Μαζί ο συνάδελφος Δημήτρης Γκιώνης (Ελευθεροτυπία) και δύο ακόμα που δεν ζουν πια. Ο Άρης Παπάνθιμος (Ριζοσπάστης) και η, αγαπημένη μου φίλη, φωτογράφος Νίκη Τυπάλδου. Στην ομάδα η Φαραντούρη, ο Πανδής και με άλλα τραγούδια ο Νταλάρας. Η υποδοχή στην Αβάνα εντυπωσιακή, όσο και οι συναυλίες με χιλιάδες Κουβανούς να παραληρούν καθώς ο Μίκης ξεπρόβαλε με ανοιγμένα τα χέρια και οδηγούσε τους ερμηνευτές στην εκτέλεση του επικού έργου του Νερούδα.

Γράφει ο Νίκος Ξυδάκης

Όποιος έχει περπατήσει τα τελευταία χρόνια την πλατεία Ταξίμ και τη Μεγάλη Οδό του Πέρα, τη σημερινή Ιστικλάλ, έχει εντυπωσιαστεί από τη δημογραφική ρώμη της Τουρκίας, έτσι όπως εκφράζεται στο πιο πολυσύχναστο σημείο της Κωνσταντινούπολης. Παντού και διαρκώς νέοι άνθρωποι, με γοργό βήμα, από τα ξημερώματα έως αργά τη νύχτα. Το νεανικό σφρίγος και το μέγα πλήθος ήταν ό,τι απεκόμισα από την περσινή επίσκεψη. Ηταν η Τουρκία του Ερντογάν.

Στην προηγούμενη επίσκεψη, προ δεκαπενταετίας, η προσοχή μου είχε συγκεντρωθεί στα πανταχού παρόντα πορτρέτα του Κεμάλ Ατατούρκ, ιδίως το γιγάντιο που εδέσποζε στην Ταξίμ, και στην πανταχού παρούσα αστυνομία. Αργότερα έμαθα ότι η αστυνομία επί Ερντογάν τριπλασιάστηκε, αλλά στην Ταξίμ δεν την είδα.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βέργος

Οταν ενας Ελληνας ακούει το όνομα "Εθνική Τράπεζα", πλημμυρίζει από αισθήματα δέους. Για τους γηραιούς επενδυτές, η "ΕΘΝΙΚΗ" είναι κάτι σαν την "ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ" του χρηματιστηρίου, ή κάτι σαν το "ΑΓΙΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ" των Εγγλέζων, ένα σύμβολο, ένα ιερό χαρτί που δεν πρέπει να πουληθεί, πρέπει να κρατηθεί για τα εγγόνια, για τις μέλλουσες γενεές.

Ακόμη και η Ελληνική εκκλησία προσφέρθηκε κάποια στιγμή να "στηρίξει το χαρτί" συμμετέχοντας στην αύξηση. Για ένα ξένο επενδυτή, από την άλλη, ο οποίος κάνει κουμάντο εδώ και χρόνια στην ελληνική αγορα, η ΕΘΝΙΚΗ είναι ένας ελληνικός τίτλος μικρής κεφαλαιοποίησης (smallcap) που περιλαμβάνεται σε "δείκτες" και γι΄ αυτό είναι σημαντικός. 

Γράφει η Αγγελική Σπανού

Αυτές τις μέρες συζητείται στην τουρκική εθνοσυνέλευση νομοσχέδιο για την απαγόρευση του «χαπιού της επόμενης μέρας», που αποτρέπει την εγκυμοσύνη. Προηγήθηκε μια προσπάθεια του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ για τον περιορισμό των αμβλώσεων, που δεν τελεσφόρησε, παρόλα αυτά ο Ερντογάν δεν έκρυψε την άποψή του ότι «έκτρωση σημαίνει φόνος». Η τουρκική κυβέρνηση κάνει ένα βήμα τη φορά, όχι πολλά μαζί, όχι απότομα. Το αλκοόλ δεν απαγορεύτηκε, αλλά δεν επιτρέπεται η πώλησή του από τις 10 το πρωί ως τις 6 το απόγευμα και καθόλου δίπλα σε σχολεία και τζαμιά, όμως αυτό δεν αφορά τα μαγαζιά που λειτουργούν ήδη.

Γράφει ο Γιώργος Κοκκόλης

Οι ογκώδεις διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη ταράζουν ολόκληρη την λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου ξυπνώντας μνήμες από την Αραβική Άνοιξη, κυρίως ως προς τη βίαιη καταστολή με την οποία αντιμετωπίζονται από τις δυνάμεις ασφαλείας. Τι κρύβεται όμως πίσω από τα συλαλλητήρια στο Ταξίμ;

Στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν τα γεγονότα οι Έλληνες δημοσιογράφοι και τα πολιτικά κόμματα έδωσαν ρεσιτάλ ασυναρτησίας: Οι λαϊκοδεξιοί έτριβαν τα χέρια τους γιατί επιτέλους οι προφητείες των Γεροντάδων επιβεβαιώθηκαν και ο τρισκατάρατος γείτων θα καταρρεύσει εκ των έσω ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ στον δικό του αστερισμό έβλεπε «Τουρκική Ανοιξη» κατά των… νεοφιλελεύθερων μέτρων που προωθεί ο Ερντογάν.

Γράφει ο Κώστας Κάρης

Έχει δίκιο η Μαρία Ρεπούση. Και μάλιστα είναι θύμα επίθεσης για να προετοιμαστεί ένα έδαφος συμψηφισμών.

Έχει δίκιο γιατί επιμένει ότι η πολιτική και τα κόμματα πρέπει να μην παρεμβαίνουν στην ιστορική έρευνα. Αν μείνουμε στη παράδοση της πολιτικής σκοπιμότητας της Ιστορίας, μόνον την προπαγάνδα και τη λογοκρισία θα ενδυναμώσουμε και όχι την αυτογνωσία. Να τη στηρίζουν και να παρακολουθούν, να αξιοποιούν τα συμπεράσματά της πρέπει.

Έχει δίκιο που αντιτίθεται στην ποινικοποίηση των απόψεων των ιστορικών.

Γράφει ο Ηρακλής Μήλλας

Τις τελευταίες εβδομάδες ο πρωθυπουργός της Τουρκίας έκανε ορισμένα λάθη. Ξεκίνησε μια διαδικασία ειρήνευσης και συμφιλίωσης με τους Κούρδους πολιτικούς και μαχητές χωρίς να έχει εξασφαλίσει την υποστήριξη ή, έστω, τη συναίνεση της αντιπολίτευσης. Ταυτόχρονα, προώθησε μια συνταγματική αλλαγή (που μάλλον θα υποστηριχτεί μόνο από τους Κούρδους πολιτικούς μέσα στο κοινοβούλιο) που δίνει το μήνυμα μιας προεδρικής δημοκρατίας μετατρέποντας τον ίδιο σε απόλυτο κυρίαρχο της νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας. Πολλοί εκλαμβάνουν αυτές τις συντονισμένες κινήσεις σαν μια υποχώρηση σε «εθνικά θέματα» για ίδια κέρδη. Με την εξωτερική πολιτική που άσκησε και με την υποστήριξη που παρέχει στις αντι-Ασάντ δυνάμεις, η Τουρκία φαίνεται να γίνεται μέρος του προβλήματος στην Μέση Ανατολή.