Αυτό το σχέδιο, που θα οδηγήσει σε νομοθετικό διάταγμα, έχει ως στόχο να εφαρμοστεί στις πόλεις που έχουν περισσότερους από 100.000 κατοίκους. Συγκεκριμένα, αυτό που ειπώθηκε δια στόματος του υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Δένδια, είναι ότι «οι συμμετέχοντες στις μικρές διαδηλώσεις δε θα μπορούν να κλείνουν όλες τις λωρίδες κυκλοφορίας στους κεντρικούς οδικούς άξονες των μεγάλων πόλεων...
Υπάρχουν ήρωες καταστηματάρχες του κέντρου που έχουν κι αυτοί δικαιώματα και δεν τους βοηθάμε εάν κλείνουν οι δρόμοι 4-5 ημέρες την εβδομάδα. Η αλλαγή φρουράς στον Άγνωστο Στρατιώτη το πρωί του Σαββάτου, που είναι ό,τι ιερότερο έχει αυτή η χώρα, δεν πιάνει όλη τη Βασιλίσσης Σοφίας, παρά μόνο δύο λωρίδες. Και οι 50-100 διαδηλωτές θα πιάνουν ολόκληρη τη λεωφόρο;», διερωτήθηκε ο κ. Δένδιας.
Το εν λόγω σχέδιο, λοιπόν, προβλέπει θέσπιση 15 κριτηρίων βάσει των οποίων θα αποφασίζεται εάν οι διαδηλωτές θα επιτρέπεται ή όχι να κλείνουν τους κεντρικούς δρόμους της κάθε πόλης. Ανάμεσα στα υπόλοιπα κριτήρια θα περιλαμβάνονται και παράμετροι όπως η οικονομική δραστηριότητα και η συχνότητα των κινητοποιήσεων, σε συγκεκριμένους οδικούς άξονες.
Δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει ανάμεσά μας κάποιος δημοκρατικός πολίτης που να είναι, εν γένει, αντίθετος με όλες τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, σε κάθε πόλη. Όλοι μας, όμως, έχουμε γίνει μάρτυρες -στην κυριολεξία- αναιμικών διαδηλώσεων από ελάχιστα άτομα, που έχουν κόψει την κυκλοφορία σε κεντρικούς οδικούς άξονες και έχουν προξενήσει κυκλοφοριακό έμφραγμα στην πόλη.
Πόσα ραντεβού είτε κοινωνικά είτε επαγγελματικά δεν έχουν αναβληθεί «λόγω κάποιας πορείας»; Πόσα καταστήματα δεν έχουν κατεβάσει ρολά από τις συνεχιζόμενες απεργίες και υπό τον φόβο ταραχών; Πόσα εγκεφαλικά σου κύτταρα δεν έχουν καεί στην αναμονή κάποιας ουράς μέσα σε ένα αυτοκίνητο, αφού όταν υπάρχει διαδήλωση στο κέντρο "δεν κινείται τίποτε"; Πόσοι ασθενείς καθυστέρησαν να πάνε σε κάποιο νοσοκομείο; Πόσοι τουρίστες δεν ταλαιπωρήθηκαν από πορείες με έντονη αραίωση;
Τα στοιχεία, άλλωστε, που έδωσε η Αστυνομία στη δημοσιότητα, καταδεικνύουν αυτή την καθημερινότητά μας: Την προηγούμενη χρονιά, το 2012, το κέντρο της Αθήνας έπαιρνε βαθιές ανάσες λόγω των, περίπου, 800 διαδηλώσεων που έλαβαν χώρα, στις οποίες πορείες συμμετείχαν λιγότερα από 200 άτομα!
Φυσικά, λοιπόν, και πρέπει στο υπό κατάρτιση νομοθετικό διάταγμα να τεθούν σε ενδελεχή εξέταση όλα τα κριτήρια βάσει των οποίων θα αποφασίζεται εάν οι διαδηλωτές θα επιτρέπεται ή όχι να κλείνουν τους κεντρικούς, αστικούς δρόμους. Φυσικά, επίσης, και πρέπει να σεβόμαστε το δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη στη διαμαρτυρία, αλλά θα πρέπει να υπάρχει αντίστοιχα και ένα εξίσου δημοκρατικό όριο σε όλο αυτό, δε νομίζετε;
Πόσο δημοκρατικό, δηλαδή, είναι να κλείνει το κέντρο μιας πόλης από μια διαμαρτυρόμενη, ισχνή μειοψηφία, ταλαιπωρώντας την πλειοψηφία των υπολοίπων πολιτών;
Με τις απόψεις του κ. Δένδια, συνήθως, δεν μπορώ να βρω μια κοινή συνισταμένη. Στην εν λόγω περίπτωση, όμως, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω και να αναφωνήσω και ένα «επιτέλους». Άλλωστε, ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να συμφωνήσει ότι οι συναθροίσεις μιας μεγάλης παρέας ατόμων δύνανται να προκαλούν συμφόρηση στις μετακινήσεις μας και στις ζωές μας;
Πηγή: protagon.gr
