Δεν θα μπορέσουμε να έχουμε ποτέ μια πόλη σαν την Μπριζ στην Ελλάδα. Όχι γιατί δεν υπάρχουν μεσαιωνικά κτίρια και γραφικές τοποθεσίες, αλλά γιατί αδυνατούμε να τις προβάλουμε συστηματικά και να τις αξιοποιήσουμε. Η Μπριζ έκανε το κόλπο-γκρόσο με τα γυρίσματα ταινιών του Χόλιγουντ και στη συνέχεια άφησε τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους. Όταν η εικόνα της πόλης μπαίνει σε δισεκατομμύρια σπίτια μέσα από κινηματογραφικές παραγωγές, τότε -μοιραία- θα δεχθείς και κύμα τουριστών. Αλλά αυτό ήταν μόνο το τελείωμα λέει ο Renaat Landuyt, ο δήμαρχος της πόλης: «Προσπαθούμε να διατηρήσουμε την ταυτότητα που έχει το μέρος, αλλά και να προχωρήσουμε αρμονικά στο αύριο, να συμβαδίσει η σύγχρονη πλευρά της πόλης με το ιστορικό κέντρο της. Δεν έχουμε μόνο γραφικά σοκάκια και σπίτια σε γοτθικό ρυθμό, εκκλησίες και αρχοντικά».
Στην Μπριζ τα προβλήματα δεν έχουν να κάνουν ούτε με τη χρηματοδότηση, ούτε με την ανικανότητα των κατοίκων να εμπιστευτούν τους τοπικούς άρχοντες ή την έπαρση των τελευταίων. Το βασικό τους μέλημα είναι πώς θα κρατηθούν οι τιμές των ακινήτων σε προσιτά επίπεδα και πώς θα πέσει ο μέσος όρος ηλικίας των ντόπιων. Πράγματα που εμείς στην Ελλάδα θα τα σκεφτούμε σε 30 (και αν) χρόνια. Μιλάμε με τον δήμαρχο για τη «νέα πνοή που θα φέρουν τα Πανεπιστήμια στην πόλη» και κουνώ το κεφάλι με απόγνωση όταν ακούω για τους περιορισμούς που βάζουν οι τοπικές Αρχές για την οικιστική ανάπτυξη. Απόγνωση όχι γιατί έρχεται στο μυαλό η Αθήνα, αλλά η τυπική επαρχιακή πόλη που μεγάλωσα. Κανένας έλεγχος, κανένας προγραμματισμός, όλα στο πόδι. Επιπόλαιη και καταστροφική για το μέλλον πολιτική.
Η Μπριζ δέχεται περισσότερους τουρίστες από το Βέλγιο απ΄ ό,τι ξένους. Προορισμός για τα Σαββατοκύριακα ή για ημερήσιες αποδράσεις. Κάποιοι θα πείτε «κι εμείς έχουμε το Ναύπλιο», αλλά πιστέψτε με είναι σαν να παραλληλίζετε την αστρονομία με την αστρολογία. «Δεν υπάρχουν μυστικά επιτυχίας. Θέλουμε το καλό της πόλης, είμαστε δίπλα στον κόσμο και αυτό το καταλαβαίνουν οι πολίτες», τονίζει ο Landuyt, ο οποίος προσπαθεί να παγιώσει την αντίληψη της μετακίνησης χωρίς αυτοκίνητο. Δύο στα τρία οχήματα που εισέρχονται στο κέντρο της πόλης είναι ποδήλατα, ενώ κατασκευάζονται και ειδικά ατομικά πάρκινγκ-κουβούκλια για την προστασία τους από τη βροχή. Γίνονται παραγγελίες για ειδικά βαν-λεωφορεία για τις μετακινήσεις ώστε να μην επιβαρύνεται το πλακόστρωτο. Οι κάτοικοι δέχονται προσφορές από τις Αρχές για να ανοίγουν τις εσωτερικές τους αυλές στο κοινό, με αντάλλαγμα την καθαριότητα και τον καλλωπισμό τους από τον Δήμο, ενώ υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο για το πώς θα αποφευχθεί η αγορά μεγάλης μερίδας κατοικιών από αλυσίδες ξενοδοχείων. Κύριο σκεπτικό: «Θέλουμε την πόλη να τη χαίρονται οι κάτοικοί της, οι επισκέπτες της κι όχι οι επιχειρηματίες και τα πορτοφόλια τους. Θέλουμε ο κόσμος να μένει εδώ κι όχι να γίνουμε θέρετρο».
Το βράδυ η πόλη είναι φωτισμένη και στολισμένη, περιμένοντας τα Χριστούγεννα. Βλέπεις τουρίστες και ντόπιους να περπατούν δίπλα-δίπλα, πίνοντας ζεστό κρασί και τρώγοντας σοκολάτες. Στην «κανονική» πλευρά, πλάι στο ιστορικό κέντρο, η ζωή στο ίδιο μοτίβο. Χωρίς φανφάρες, με ηρεμία και την κατάλληλη δόση έντασης. Τα τελευταία κέρματα πάνε για το εισιτήριο της επιστροφής, ενώ θα έπρεπε να πάνε σε κουμπαρά για μελλοντική αγορά σπιτιού στην Μπριζ.
