Από τα παραπάνω, καταλαβαίνει κανείς πόσο δύσκολη είναι η αξιοποίηση μιας τέτοιας λίστας στην Ελλάδα. Ποιός θα κάνει όλη αυτή τη διαδικασία; Με ποιά τεχνογνωσία και ποιά εγγύηση εντιμότητας; Γιατί να μην υποθέσουμε πως οι "διαπραγματεύσεις" δεν θα εκφυλιστούν σε μια σειρά ωμών εκβιασμών και πλουτισμού των "χειριστών" της υπόθεσης; Τι είδους harassment θα κάνει η εφορεία σε όσους αρνηθούν να διαπραγματευτούν, όταν είναι γνωστό σε όλους ότι δεν μπορεί ούτε να εντοπίσει τα περιουσιακά στοιχεία ενός οφειλέτη;
Αλλά, πέραν της τεχνικής δυσκολίας, δεν υπήρχε καν η πρόθεση να μπουν σε τέτοιου είδους διαδικασίες. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε το ΣΔΟΕ, ούτε οι εισαγγελείς δεν φαίνεται να είχαν διάθεση να "καινοτομήσουν", πιθανόν ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Τελικά, η διαχείριση της λίστας έγινε με καθαρά ελληνικό τρόπο. Όλοι οι παράγοντες που ενεπλάκησαν ήξεραν εξαρχής ότι το CD, που στη συνέχεια έγινε USB, (χωρίς αλλοιώσεις άραγε;) δεν ήταν επίσημο και έτσι ήταν εύκολο για αυτούς να το χειριστούν με τρόπο που να το απαξιώσουν· και μάλιστα, χωρίς κανείς τους να φέρει την παραμικρή ευθύνη. Αρκούσε η απλή παράδοση από τον έναν στον άλλο, χωρίς αριθμούς πρωτοκόλλου, χωρίς έγγραφες οδηγίες, χωρίς διαδικασίες παράδοσης/παραλαβής. Περίπου, με τον τρόπο που χειρίζονται τα λεγόμενα "μυστικά κονδύλια".
Σήμερα, το θέμα έχει τελειώσει· κανείς δεν εμπιστεύεται πλέον τη λίστα αυτή και η πλήρης απαξίωσή της θα ολοκληρωθεί με την επίκληση διαφόρων υποθέσεων για το περιεχόμενό της, από τους "Εβραίους" ως τους συγγενείς γνωστών πολιτικών προσώπων· μέχρι την πλήρη γελοιοποίηση του θέματος. Όσο για την έρευνα, αυτή γίνεται για το θεαθήναι, η δε υπόσχεση ότι θα το ξαναζητήσουν "επίσημα" είναι αστεία, αφού κανείς δεν θα δεχθεί να τους το δώσει (μην το ξεχνάμε, επίσημα δεν υπάρχει).
Τώρα καταλαβαίνουμε και την οργή της κας Λαγκάρντ, όταν είχε πει ότι δεν λυπάται την Ελλάδα (και είχε δεχθεί τα 4.000 εκείνα υβριστικά μηνύματα)· ήταν προφανώς η στιγμή που είχε συνειδητοποιήσει ότι στην Ελλάδα όλοι είναι μέσα στο κόλπο.