Μιλούσαμε για κάποιους ανθρώπους, μετρημένους στα δάχτυλα του ενός χεριού που -κατά τη γνώμη μου- έχουν κρατήσει το νησί ακόμη ζωντανό, αλλά όχι για πάντα. Κάποιοι αφανείς εργάτες, που δουλεύουν όχι μόνο για την πάρτη τους, αλλά κυρίως, με γνώμονα το γενικότερο καλό, το κοινό συμφέρον, τη λεγόμενη αλληλεγγύη.
Σήμερα, θα διευρύνουμε τον κύκλο. Θα ρίξουμε μια ματιά για να δούμε τι γίνεται στο εξωτερικό. Γιατί, αντίστοιχοι αφανείς εργάτες, με πολύ ουσιαστικό αποτέλεσμα της δουλειάς τους, υπάρχουν ανάμεσα στο σεβαστό ποσοστό των Ελλήνων της διασποράς.
Όπως υπάρχουν και αντίστοιχες περιπτώσεις σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης, πλούσιοι άνθρωποι που δεν δουλεύουν μόνο για την τσέπη τους, δουλεύουν και για τον διπλανό -όσο κι αν φαίνεται αυτό παράξενο. Και όμως, συμβαίνει ενίοτε.
Όταν ειδικά οι επιχειρηματίες έχουν τα μάτια στραμμένα σε φιλανθρωπικά έργα, σε συναισθηματικές ενέργειες, σε πράξεις κοινωνικής πρόνοιας ή και σε μη ανταποδοτικές λειτουργίες που όμως χαρακτηρίζονται από γενναιοδωρία και ανοιχτά μυαλά.
Ένας από αυτούς τους άγνωστους στο πλατύ κοινό, αλλά πολύ ουσιαστικούς στον τρόπο σκέψης είναι ο Ελληνοαυστραλός Ηρακλής Ξύκης, που τον γνωρίζουν στη μακρινή ήπειρο με το πιο εύκολο στην προφορά Έρικ Σίκης. Αυτός ο γαλαντόμος κύριος βρίσκεται πίσω από τη σπουδαία ιδέα της δημιουργίας μιας γέφυρας επικοινωνίας ανάμεσα στον πληθυσμό της Λήμνου και του ισάριθμου ή ίσως, υπεράριθμου πληθυσμού των Λημνίων που ζουν και δημιουργούν στην Αυστραλία.
Αυτό ο σεμνός και ταπεινός κύριος, που δεν εμφανίζεται σε φωτογραφίες και δεν θέλει να ακούγεται ούτε το όνομά του, έχει δημιουργήσει-χρηματοδοτήσει μια εκπομπή ζωντανή ανάμεσα στα δύο νησιά, έτσι ώστε οι χιλιάδες Λημνιοί της Αυστραλίας να ακούν και να μαθαίνουν τι γίνεται και τι κυκλοφορεί στα ερτζιανά της Λήμνου στην ελληνική επικράτεια.
Κάθε εβδομάδα, επί μισή ώρα, ο ανταποκριτής της Αυστραλίας συνδέεται απευθείας με τον ιδιωτικό σταθμό της Λήμνου, μαθαίνει τα μικρά -και ίσως για τους πολλούς ασήμαντα- νέα του νησιού, πότε αναβιώνουν τα έθιμα ποια σημαντικά νέα έχουν καταχωρηθεί στην τοπική ειδησεογραφία, ακούγονται ελληνικά τραγούδια κάθε εποχής και περνάει -κατά την άποψη των ίδιων των συνομιλητών- ένα μισάωρο συγκινητικής νοσταλγίας για την πατρίδα. Γιατί, τι άλλο να προσφέρει μια τέτοια σύνδεση παρά ένα βάλσαμο στην ψυχή κάθε ομογενούς, που ακούν για την Ελλάδα στο εξωτερικό και αυτόματα τους έρχονται δάκρυα στα μάτια. Ο Ηρακλής Ξύκης, συνταξιούχος πλέον ραντιέρης στην πράσινη ήπειρο, όχι μόνο πλούτισε στην ξενιτιά, αλλά προσφέρει τα μέγιστα στον τόπο καταγωγής. Γιατί, το έργο αυτό δεν αποτιμάται σε αριθμούς.
Όπως δεν μπορεί να αποτιμηθεί το έργο ενός άλλου Λημνιού με καταγωγή από το χωριό Θάνος, που ζει κι αυτός στο Σίδνεϊ και ακούει στο όνομα Θεολόγος Παλαιολόγος. Κι εκείνος, αφού δημιούργησε μια αλυσίδα καταστημάτων κι έχει αποκομίσει πλούσια ελέη από το εμπόριο, έχει κάνει τόσες σημαντικές προσφορές σε ιδρύματα του νησιού καταγωγής του, που θεωρείται από πολλούς ευεργέτης.
Και όλα αυτά βέβαια, δεν μπορούν να συγκριθούν με τη μεγαλόσχημη εντυπωσιακή και άκρως δαπανηρή χορηγία του πολυεκατομμυριούχου Μπερνάρ Αρνό εκ Γαλλίας που δημιούργησε το ίδρυμα Λουί Βιτόν και έφτιαξε σε ένα δανεισμένο χώρο από το δήμο Παρισιού, ένα μουσείο 11.000 τ.μ. βασισμένο σε σχέδια του ονομαστού Φρανκ Γκερί, με ό,τι πιο καινοτόμο υλικό στην εποχή μας. Ένας πύργος του Άιφελ, με ημερομηνία λήξης, στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας. Αυτό κι αν είναι χορηγία...
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Μακεδονία της Κυριακής» στις 30 Αυγούστου 2015