Από τον Λημνιό και διεθνούς φήμης Ευριπίδη Λασκαρίδη μέχρι τους πειραματισμούς σύγχρονων δημιουργών, το φεστιβάλ χρόνο με τον χρόνο, επιβεβαιώνει τον ρόλο του ως γέφυρα ελευθερίας, φαντασίας και αυθεντικής συνάντησης με το νησί!
Διαβάστε παρακάτω το δημοσίευμα, λίγες μόνο ώρες πριν τη σημερινή performance του Ευριπίδη Λασκαρίδη!
Θυμίζουμε, απόψε στις 21:00 στην έκθεση «Metamorphoses as a toy», μια δημιουργία ειδικά για το φετινό Kournos Music Festival!
Γέφυρες τέχνης στη Λήμνο
Η Αναστασία Κότσαλη, «ψυχή» του Φεστιβάλ μαζί με τη Λητώ Μεσσήνη, μιλάει για τις παραστάσεις, τις συναυλίες και τις καλλιτεχνικές δράσεις στην 5η διοργάνωση
Στη Λήμνο του Αυγούστου, εκεί όπου ο άνεμος κουβαλάει παραλόγες και η θάλασσα, όπως έγραφε ο Άρης Αλεξάνδρου, «πασχίζει να βρει το σωστό της χρώμα», το Kournos Music Festival επιστρέφει για πέμπτη χρονιά σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Ομάδας Μουσικού Θεάτρου Ραφή. Ο θεσμός, που επιμένει ν’ ανοίγει ρωγμές συμπερίληψης, φαντασίας κι αλληλεγγύης, φέτος εξερευνά την έννοια του ξένου, αντλώντας έμπνευση από τις ετερόκλητες πτυχές του νησιού και θέτοντας κεντρική του θεματική τις «Παραλογές».
«Πάντα προσπαθούμε να βρούμε μια θεματική που να συνομιλεί με το νησί, με ό,τι εμείς θεωρούμε ότι μπορεί να το φωτίσει, πέρα από το ηλιοβασίλεμα και τα στερεοτυπικά, ή τέλος πάντων, πολύ τουριστικά, νοσταλγικού φορτίου. Φέτος είπα να κινηθούμε λίγο πιο πολύπλοκα. Επειδή θεωρούμε ότι διανύουμε μία περίοδο απορρύθμισης πολλαπλών επιπέδων στη δημόσια σφαίρα –στην εκπαίδευση, στα εργασιακά, στη γλώσσα–, που όμως ταυτόχρονα μας επιβάλλει στο φαντασιακό έναν λόγο ενότητας, ο οποίος είναι πολύ συχνά ρατσιστικός, το διακυβεύμα, τη συμπερίληψη δηλαδή, θελήσαμε να το αναγνώσουμε μέσα από τις παραλογές, παραμύθια και τραγούδια της προφορικής παράδοσης, όπου ο ξένος είναι πάντα παρών, είναι το πρόσωπο που φέρει τη σύγκρουση. Όχι απαραίτητα ως κάτι απειλητικό, αλλά ως κάτι που φέρνει ρωγμές», εξηγεί στα «ΝΕΑ» η Αναστασία Κότσαλη.
Η διοργάνωση περιλαμβάνει πλήθος δράσεων, εκθέσεις, παραστάσεις και συναυλίες, όπως η έκθεση και εικαστική εγκατάσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη «Η μεταμόρφωση ως παιχνίδι» στο Ιστορικό Παιδικό Παιχνιδιού και Βιβλίου της Μύρινας. Αυτοπορτρέτα, βίντεο, σκηνικά τεκμήρια κι ένα κοστούμι – γλυπτό του διεθνώς αναγνωρισμένου δημιουργού, συνδιαλέγεται με τα εκθέματα του μουσείου. Στα highlights του λοιπού προγράμματος, περιλαμβάνονται το ρεσιτάλ των Δημήτρη Πλατανιά και Σοφίας Ταμπακοπούλου «Songs of travel» (4/8) αλλά και η εικαστική καντάτα «Βρικόλαξ εν Καβείριοι», ένα μουσικό παραμύθι για τους πηγμένους κι άπληστους βρικόλακες της εποχής μας σε σύνθεση Αποστόλη Κουτσογιάννη, στίχους Μαρλένου Νίκα και Σέμη Σελάμη κι ερμηνεία Αφροδίτης Παυουλίδου (8-9/8). Σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση, ο γαλλοαφρικανός καλλιτέχνης Oulouy, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του street dance παγκοσμίως, φέρνει τη μουσικοχορευτική του παράσταση «Black» (11/8), αναδεικνύοντας ζητήματα ισότητας, δικαιωμάτων κι ελευθερίας. Μετά το καλλιτεχνικό του residency στη Λήμνο πάνω στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη, ο Ari Tavares επιστρέφει στο νησί με τη συναυλία του «(Μικρές) Κυκλάδες». Ο συναρπαστικός τρομπετίστας και κατ’ επιλογήν συνθέτης, ενορχηστρωτής και beat boxer, μαζί με τη Μάρθα Μαυροειδή, κάνει μια διαφορετική ανάγνωση του έργου του Θεοδωράκη και του Οδυσσέα Ελύτη (13/8).
Ο Νίκος Ξυδάκης, τέσσερις δεκαετίες μετά την κυκλοφορία του θρυλικού του δίσκου «Μανία» για την ομώνυμη ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου, εξερευνά το νήμα της πραγματικότητας και της μυθιστικής κανονικότητας στη συναυλία «Μανία / (Mouniki) Γεωπονία» (17/8). Ο ίδιος συμπράττει με τρεις νέες σύγχρονες καλλιτέχνες: – κλαρίνο – ερμηνεία) Νικολέττα Καπούλα, κρουστά-ενορχήστρωση Κωνσταντίνο Ζιγκέρη και τη γλυπτήρα Ελεά Πατμίου σε μια performance που αναστοχάζεται τους πολλαπλούς ήχους της «Μανίας». Έκθεση φωτογραφίας με γυμνά σώματα, τσακισμένα απ’ την καθημερινότητα, θα προβληθεί σε δημόσιους χώρους της Μύρινας με τίτλο «Λήμνος, αγκαλιά» του Μιχάλη Μιχαήλ, ενώ τον θυμικό τοξότη δημιουργούν Κάρελ Σέφαν (5/8) και ο εμβληματικός «Kummatny» του Αραβιτάν Γκοβίνταν (12/8).
Γέφυρες. Το ιδιαίτερο συστατικό όλων των δράσεων είναι ότι επιλέγουν τον δύσκολο δρόμο της πρωτοτυπίας, του ρίσκου και της καλλιτεχνικής ελευθερίας. Καμία από τις εκδηλώσεις δεν υπηρετεί το εύκολο ή το «εμπορικά» ορθό, συνομιλώντας με το ριζοσπαστικά νέο. «Πάντα υπάρχει ένα στοιχείο έκπληξης. Εμείς πάντα προσπαθούμε να βρούμε γέφυρες με τους καλλιτέχνες, οι οποίοι μπορεί να είναι λίγο πιο αβανγκάρντ, πολύ πιο πειραματικοί και πράγματα που μπορούν να τους συνδέσουν με το οικείο της Λήμνου. Δεν είναι ένα θέαμα πειραματικό, το οποίο απλώς το πετάμε, σ’ ένα χωριό του νησιού. Πέφτει πολλή σκέψη και δουλειά πριν για τη δραματουργία του, για το πώς μπορεί να συνομιλήσει με το νησί, για τη διάρκειά, για το ποιοι καλλιτέχνες θα μπορούσαν να είναι μια γέφυρα σε αυτό. Οπότε σπάνια θα νιώσει το κοινό από το νησί ότι είναι κάτι το οποίο σε κανένα επίπεδο δεν μπορεί να τον αγγίξει. Νομίζω ότι αυτές οι γέφυρες που κάνουμε τόση προσπάθεια να βρούμε κάπου, τελικά λειτουργούν. Βέβαια και το κοινό εκπαιδεύεται. Δεν είναι το ίδιο με πέντε χρόνια πριν. Είναι πολύ συγκινητικό και σημαντικό για εμάς ότι σιγά σιγά βλέπουμε τη μετατόπισή τους προς κάτι διαφορετικό, όχι τόσο οικείο», επισημαίνει η συν-επικεφαλής του φεστιβάλ.
Σε αυτό το πλαίσιο, η είσοδος σε όλες τις βραδιές του Kournos είναι δωρεάν. «Είναι μια κίνηση ελευθερίας που ελευθερώνει κι εμάς. Γιατί θέλουμε να νιώθουμε πολύ ελεύθεροι να επιλέξουμε την θεματική χωρίς φόβο και πάθος, χωρίς την αγωνία των εισιτηρίων, να μπορούμε να προσκαλέσουμε τολμηρούς καλλιτέχνες, με τολμηρό περιεχόμενο και θεάματα και το κοινό να έρθει να δοκιμάσει, να ακούσει χωρίς να σκέφτεται το εισιτήριο», καταλήγει η Αναστασία Κότσαλη.
