Γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης

Το τραγούδι παλιό και αγαπημένο. Ο τίτλος του, «Αδωνις» -ένα δοξασμένο, τα χρόνια του ΄80, Καφέ της Νέας Σμύρνης. Η πρόκληση μεγάλη. Το ίδιο όνομα έχει ένας αρκετά εκτεθειμένος βουλευτής της ΝΔ, εύκολος στόχος. Η νέα καριέρα του τραγουδιού, με πρώτη εκτέλεση μπροστά στο οργισμένο κοινό του Ραδιομέγαρου, προδιαγράφεται σίγουρη. Το πλήθος παραληρεί. Το πάθος μεγάλο. Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα θλιβερό. Το ηθικό άστα να πάνε.

Γράφει η Λένα Διβάνη

Πριν λίγους μήνες διάβασα τη διαμαρτυρία μιας νέας ερευνήτριας βιολόγου, της Βαρβάρας Τροχανά, που δήλωνε στο περιοδικό Nature ότι σκέφτεται να φύγει από τη πατρίδα της γιατί είναι αδύνατον να κάνει τη δουλειά της. Το ελληνικό πανεπιστήμιο την εξέλεξε μεν επίκουρη καθηγήτρια αλλά αρνείται να τη διορίσει «γιατί δεν έχει τα απαιτούμενα κονδύλια» ώστε να μπορεί να πληρώσει τουλάχιστον το νοίκι της (γιατί με τα 1.300 ευρώ που παίρνουν -αν παίρνουν- μηνιαίως οι λέκτορες, λιγότερο κι από συνταξιούχο του ΟΤΕ δηλαδή, μόνο νοίκι και κοινόχρηστα μπορούμε να πληρώσουμε).

Γράφει ο  Κώστας Γιαννακίδης

Στην Ελλάδα όλοι έχουν κύκλους. Ακόμα και εκείνοι που δεν θέλουν να έχουν. Αυτοί δεν αποκλείεται να έχουν πηγές ή περιβάλλον - αν μη τι άλλο, όλοι διαθέτουν "περιβάλλον".Στην Ελλάδα οι κύκλοι ενημερώνουν. Συχνά δε, στέλνουν και email με επισυναπτόμενα non paper. Δεν πρέπει να συμβαίνει σε άλλη χώρα στον κόσμο. Πηγές του πρωθυπουργού, απαντούν στους κύκλους της Προεδρίας.

Από το combustions

Ο λαζόπουλος ξεσπαθώνει κατά της τρόικας / το πλήθος αλαλάζει /  ο λαζόπουλος μιλά για τους ανέργους και δακρύζει on-air / το πλήθος βουρκώνει, ένας κόμπος μέσα σε όλους / ο λαζόπουλος τραγουδά χατζιδάκι / το πλήθος πιάνεται χέρι-χέρι και ονειρεύεται μια θάλασσα πλατιά / ο λαζόπουλος λέει ένα αστείο με την λέξη «κλάνω» / το πλήθος γελά σαν να μην είχε γελάσει ποτέ ξανά / ο λαζόπουλος είναι ο άνθρωπος μας, είναι ο επαναστάτης που δεν μπορέσαμε να γίνουμε εμείς, ο δούρειος ίππος στην καρδιά του συστήματος.

Γράφει ο Σταύρος Θεοδωράκης

Είναι ίσως το πιο διαδεδομένο ψέμα: «Για την κατάστασή μας φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι!». Αυτούς που δεν έβρισκε να απολύσει ο Μανιτάκης και «αναγκαστήκαμε» να διαλύσουμε ολόκληρη τη δημόσια ραδιοφωνία-τηλεόραση. Και για την ανεργία επίσης, αυτοί φταίνε. Τους χρυσοπληρώνουμε και δεν μας μένουν λεφτά για ανάπτυξη. Ε, λοιπόν, ας σοβαρευτούμε. Το πρόβλημα δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά οι πολιτικοί (και μερικές φορές και οι δημοσιογράφοι που τους καλύπτουν - στους συνδικαλιστές δεν θα αναφερθώ, είναι στην κατηγορία πολιτικοί και κάτι χειρότερο: υποψήφιοι πολιτικοί).

Γράφει ο Θανάσης Σκόκος

Στην πολιτική και στη ζωή γενικότερα, εκτός από ικανότητες, θα πρέπει να έχεις και λίγο τύχη. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ικανός και η τύχη του έχει χαμογελάσει αρκετές φορές. Για αυτό άλλωστε, αυτός και ο συνασπισμός που ηγείται, αποκόμισαν τεράστια πολιτικά οφέλη κερδοσκοπώντας από το οικονομικό και πολιτικό δράμα των τελευταίων χρόνων.

Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Μια ημερομηνία: 17 Ιουνίου 2013. Και ένα όνομα: Κωνσταντίνος Μενουδάκος, ανώτατος δικαστής, πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας. Και τα δύο είναι πολύ πιθανό να γραφτούν με ανεξίτηλα γράμματα στη σύγχρονη ελληνική πολιτική και δικαστική Ιστορία. Δεν πρόκειται για υπερβολή. Ένας δικαστής με κοινή λογική και δημοκρατική ευαισθησία πέταξε στα σκουπίδια τον τσαμπουκά ενός πρωθυπουργού, λέγοντάς του πολύ απλά: Δεν μπορείς να ρίξεις μαύρο στην κρατική τηλεόραση, δεν είναι ιδιοκτησία σου. Και κανένας άλλος δεν θα μπορεί να το επαναλάβει στο μέλλον.

Γράφει η Αγγελική Σπανού

Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν είχαν υποψιαστεί ότι μαυρίζοντας τις οθόνες της δημόσιας τηλεόρασης θα προκαλούσαν πρωτοφανή διεθνή κατακραυγή και θα γύριζαν τη χώρα πίσω, στην άκρη του γκρεμού. Δεν το σκέφτηκαν, γιατί δεν υπάρχει στο δικό τους πολιτισμό κάτι αυτονόητο στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, που το περιέγραψε πολύ απλά ο πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς στην επιστολή του προς τον πρωθυπουργό, που, κανονικά, θα έπρεπε να ντραπεί πάρα πολύ γι’ αυτές τις επισημάνσεις σχετικά με την παραβίαση του κοινοτικού δικαίου. Αλλά τι είναι κανονικό στο Μέγαρο Μαξίμου;

Γράφει η Λώρη Κέζα

Με μεγάλη ανακούφιση έμαθαν οι νοικοκυραίοι ότι καταργήθηκε το τέλος υπέρ της κρατικής τηλεόρασης. Με το δεκάευρο που εξοικονόμησαν, παράγγειλαν μια πίτσα. Τη μασούλισαν στον καναπέ, απολαμβάνοντας το σαρακοστό επεισόδιο του σίριαλ «Η Φατμέ στο Γενί τζαμί», μια προσφορά της ιδιωτικής τηλεόρασης στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου αποκάλυψε πόσα κόστιζε στους νοικοκυραίους το κρατικό κανάλι, αυτό που δεν το έβλεπαν καν. «Την ΕΡΤ την πληρώνει ο ελληνικός λαός µε το χαράτσι στους λογαριασµούς του ηλεκτρικού: γύρω στα 300 εκατοµµύρια τον χρόνο». 

Γράφει ο Προκόπης Δούκας

Είναι εντυπωσιακό, κύριε Πρωθυπουργέ, ότι στο χθεσινό σας άρθρο στην Καθημερινή, επιμένετε στην προσέγγιση, που σας οδήγησε στην αιφνίδια παύση όλων των λειτουργιών της ΕΡΤ, παρά το γεγονός ότι τα 2/3 του ελληνικού λαού, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, αποδοκιμάζουν την ενέργεια σας αυτή. Οι μόνοι που σας έχουν μείνει να εγκρίνουν τις κινήσεις σας (ούτε καν το ένα τρίτο των ερωτώμενων) είναι όσοι ψηφίζουν τη Χρυσή Αυγή, ενώ είναι ζήτημα αν σας επιδοκιμάζουν οι μισοί ψηφοφόροι σας.