Στις 4 Αυγούστου του 1991 απέπλευσε από το Ανατολικό Λονδίνο της Νότιας Αφρικής με προορισμό το Ντούρμπαν. Οι καιρικές συνθήκες ήταν άσχημες με την ταχύτητα του ανέμου να φτάνει τους 40 κόμβους και το κύμα τα 9 μέτρα!
Οι διατοιχισμοί του πλοίου ήταν έντονοι και η κλίση του μεγάλη. Οι σερβιτόροι καλά καλά δεν μπορούσαν να περπατήσουν και όταν το έκαναν, αυτά τα οποία μετέφεραν τους έπεφταν κάτω.
Περίπου στης 21:30 UTC μια έκρηξη ακούστηκε και τότε το πλοίο έχασε την πρόωση του, ενώ η εισροή νερού στο μηχανοστάσιο είχε ήδη αρχίσει από το sea chest. Ο Α’ μηχανικός ενημέρωσε τον πλοίαρχο για την εισροή νερού στο μηχανοστάσιο και στις ηλεκτρομηχανές. Το πλοίο ήταν πλέον ακυβέρνητο.
Το πλήρωμα πανικοβλήθηκε, Οι κώδωνες κινδύνου δεν ενεργοποιήθηκαν και οι επιβάτες δεν ήξεραν τίποτα, μέχρι που κάποιοι εξ αυτών είδαν τα νερά με τα μάτια τους. Πολλές μαρτυρίες επιβατών λένε ότι το πλήρωμα, συμπεριλαμβανομένου και του πλοιάρχου, ήταν έτοιμο να διαφύγει χωρίς να νοιάζεται για τους επιβάτες.
Τα παραπλέοντα πλοία, λαμβάνοντας το σήμα κίνδυνου, έσπευσαν να βοηθήσουν, ενώ το ναυτικό της Νοτίου Αφρικής σε συνεργασία με την αεροπορία έστειλε 16 ελικόπτερα για την διάσωση των επιβατών και του πληρώματος
Το αποτέλεσμα της συντονισμένης, άμεσης αλλά και γιγαντιαίας επιχείρησης διάσωσης ήταν να σωθούν και τα 571 άτομα τα οποία επέβαιναν στο πλοίο!
Στης 15:30 UTC της επόμενης ημέρας το πλοίο βυθίστηκε σε στίγμα 32.12093°Ν 29.12029°Α.
Ο πλοίαρχος κατηγορήθηκε από τους επιβάτες ότι έφυγε και τους άφησε, χωρίς να δώσει καμία βοήθεια. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι έφυγε πρώτος ώστε να συντονίσει την εγκατάλειψη των επιβατών από το ελικόπτερο (!). Ακόμα είπε ότι από την στιγμή που έδωσε την διαταγή για εγκατάλειψη του πλοίου, δεν έχει σημασία αν θα φύγει πρώτος η τελευταίος (!). Άλλωστε – είπε – ότι δεν μπορεί να περιμένει να φύγουν όλοι, γιατί ίσως κάποιος δεν θέλει να φύγει.
Ο Πλοίαρχος και 4 ακόμα αξιωματικοί, κρίθηκε, ότι είχσν μεγάλη ευθύνη στη διαχείριση της κατάστασης.
Πηγή: e-nautilia.gr
