Βρίσκεστε εδώ:Αρχική>>Ιστορίες>>οι αφορμές

banner roots

οι αφορμές
12.03.2014 | 13:06

οι αφορμές

Συντάκτρια:  Κυριακή Κατσάκη
Κατηγορία: Ιστορίες

του kapakapamoiri

Ήταν ένας που κάθε χρόνο ονειρευόταν πότε θα ‘ρθει καλοκαίρι, να ‘βρει ένα δωμάτιο με τη θάλασσα πέντε μέτρα μακριά. Ας είναι και δέκα, όχι παραπάνω. Μετά τα τσιμέντα να πατήσω κατευθείαν άμμο ή βότσαλο. Να μετρήσω δέκα βήματα και να βρω νερό. Μπω δεν μπω. Με ήλιο ή με φεγγάρι. Να ακούω το κύμα. Να μ’ ακούει κι αυτό, τι σόι γείτονες είμαστε αν δεν μιλάμε ο ένας στον άλλον. Ανάμεσά μας τίποτε, δέκα ανεμπόδιστα βήματα μονάχα.

Αντί να βρει τέτοια γωνιά, έβρισκε αφορμές για να μείνει μακριά της, πολλές αφορμές, αν έχανε μια είχε πάντα δυο άλλες πρόχειρες. Ή αν τύχαινε –πολύ σπάνια- να μη βρει, δεν κρυβόταν καλά όταν τον ψάχναν εκείνες. Ένα σημάδι το άφηνε, για να ‘ναι σίγουρος πως θα τον ξετρυπώσουν. Και τα χρόνια πέρναγαν και μίλαγε με πάθος γι΄αυτό το «πέντε μέτρα μακριά» καλοκαίρι, σε όλους όσους τον ρώταγαν αλλά και σ’ αυτούς που δεκάρα τσακιστή δεν έδιναν για το τι ονειρεύεται και τι κάνει ή δεν κάνει για να το ζήσει. Τίποτε δεν έκανε. Τίποτε.

‘Αστο, δεν πειράζει, έχουν άλλα σειρά φέτος. Άλλοι. Του χρόνου, να ΄μαστε γεροί, θα το ψάξουμε πιο νωρίς, θα το ψάξουμε καλύτερα.

Ένα καλοκαίρι το ψάξαν άλλοι για λογαριασμό του. Το ΄χε πει ο γιατρός, «θα τον βοηθήσουν τα μπάνια, τουλάχιστον ψυχολογικά, αλλά να μη γίνετε κομμάτια κι εσείς. Βρείτε ένα μέρος με εύκολη πρόσβαση στο νερό, μια ισιάδα, δέκα βήματα, να τον βγάζετε απ’ το δωμάτιο και να μη τσακίζετε τη μέση σας κουβαλώντας τον, όσα κιλά και να ‘χασε πάλι δύσκολα κουμαντάρεις κάποιον ανήμπορο».

Ήθελε να τους πει, την ώρα που τον ξεφόρτωναν απ’ το καροτσάκι, «αφήστε με μέσα στο νερό και φυγέτε, να γλιτώσετε κι εσείς κι εγώ» αλλά και με τις λέξεις είχε πάρει διαζύγιο. Πήγε να το πει με τα μάτια αλλά κανείς πια δεν τον κοίταζε μέσα σ’ αυτά. Θες από οίκτο, θες από οργή, από κούραση, από πίκρα, όπως θες πες το.

Ήταν μερικά βράδια που τον αφήναν για λίγο έξω. Μόνον. Για να ξεκουραστούν κι αυτοί μια στάλα. Κάτι προσπαθούσε να του πει το κύμα, κάτι προσπαθούσε να ψελλίσει κι αυτός, στάθηκε αδύνατο να συνεννοηθούν. Θύμωσε. Μπούκωσε. Πήγαν να ξεμυτίσουν δάκρυα, έμειναν στεγνά τα μάγουλα, σκέφτηκε άστο, δεν πειράζει, του χρόνου, να ΄μαστε γεροί, θα δακρύσω καλύτερα.

 

 

Ακολουθήστε το limnosfm100.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
Μοιραστείτε το

stenos400x400