Τα παλληκάρια με τα δισάκια στον ώμο τους, με τα μελίχρωρα, τα ούζα, κολοκυθόπιτες, καρπούζια που θα... καθίσουν όλοι έξω από τα χαγιάτια στις τάβλες και στις απλωμένες καρπέτες στο κατάχωμα μόλις τελειώσει ο εσπερινός, και εκεί πάλι άντε και του χρόνου να ‘μαστε καλά και ν' ανταμώνουμε.
Εκείνο που με κάνει να περιμένω και να ανυπομονώ είναι να δω εκείνο το χρυσοκίτρινο χρώμα που απλώνεται στους μικρούς λοφίσκους ,εκεί που δεν σκαλώνει πουθενά το μάτι σου.
Όταν έρθει η αυγή και εσύ να βρίσκεσαι έξω από το εξωκλήσι του Αγιου-Λιά νιώθεις να βγαίνεις από το σώμα σου και να πετάς στον ουρανό έτοιμος ν' ακουμπήσεις το μπλε του χρώμα!!!!!
Ο αέρας ολόφρεσκος και ολοκάθαρος αλλιώτικος και αυτός πάνω στο βουνό.
Μια θλίψη και μια γλυκιά μελαγχολία όταν τελειώνει όλο αυτό και πρέπει να πάρεις τον άλλο δρόμο, τον δρόμο της επιστροφής, ναι με την ευχή να το ζήσουμε και του χρόνου, μια ανάβαση και μια διαδρομή που μόνο ξεκουράζει την ψυχή!
https://limnosfm100.gr/limnos/item/48722-tou-profiti-ilia-simera-photos.html#sigProIdf8b749cd4f
Φωτογραφίες: Δέσποινα Καμπουροπούλου