Γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

Ο Γιάννης γεννήθηκε στα Σεπόλια. Οπως άλλα τρία αδέρφια του. Σε άλλες χώρες, ο τόπος γέννησης θα αρκούσε για να του δώσει υπηκοότητα. Εμείς, όμως, πιο σκληροί και από τους Αθηναίους του κλεινού αλλά και κλειστού άστεως, τα συναρτάμε όλα με το δίκαιο του αίματος, όχι του εδάφους. Οχι ακριβώς «αίμα, τιμή...», όπως ουρλιάζουν οι εθνοαιματολόγοι (αυτοί που «εμπλούτισαν» με μαιάνδρους την ελληνική σημαία, για να υποδηλώνουν το φιλοναζιστικό πιστεύω τους), αλλά περίπου.

Γράφει ο Χρήστος Χωμενίδης

«…Εγώ βαθιά νομικά ποτέ δεν έμαθα. Ούτε και μου χρειάστηκαν ποτέ. Τελείωσα την Σχολή το ’87, άνοιξα γραφείο το ’90 – μη φανταστείς καμιά χλιδή, τρίαντα τετραγωνικά στην Κάνιγγος, με κοινόχρηστη τουαλέτα. Για την επόμενη εικοσαετία, μέρα δεν έμεινα χωρίς δουλειά. Τη μία έκανα ελέγχους τίτλων στο υποθηκοφυλακείο, την άλλη έκανα παράσταση σε κάποιο συμβόλαιο. Αναλάμβανα κανένα αυτοκινητιστικό, κανένα διαζύγιο, κανένα απλό εργατικό… Μία χαρά την έβγαζα. Όχι πως πλούτισα, μα τίποτα δεν έλειψε ούτε σε μένα ούτε στη γυναίκα μου -νηπιαγωγός η Φανή, στο Δημόσιο- ούτε στα δυο παιδιά μου. Τι ξένες γλώσσες και κολυμβητήρια, τι μπάρμπεκιου στο εξοχικό, τι στα μπουζούκια μια φορά το μήνα μίνιμουμ, τι ταξιδάκια στο εξωτερικό…

Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης

Ένα από τα σενάρια που διηγούνται «κύκλοι» του ΣΥΡΙΖΑ περιγράφει το μέλλον του Μάκη Βορίδη ως ηγέτη της μεγάλης Δεξιάς που θα χωνεύει στο μεγάλο στομάχι της από Κεντρώους μέχρι χρυσαυγίτες. Α, ναι, το διηγούνται άνθρωποι που συνομιλούν με υψηλά κλιμάκια της Κουμουνδούρου.

Ο Σαμαράς, λέει, κράτησε τον Βορίδη εκτός κυβέρνησης προκειμένου να τον προστατεύσει από τη φθορά της καθημερινής διαχείρισης, επιτρέποντάς του να αρθρώνει σφαιρικό λόγο στη Βουλή. Στην κατάλληλη στιγμή θα του μεταβιβάσει το κόμμα και τότε, ο Βορίδης, θα αναλάβει την αναγέννηση της μεγάλης εθνικής παρατάξεως. Είναι, άλλωστε, ένα πρόσωπο που μπορεί να συνομιλήσει με όλες τις αποχρώσεις της Δεξιάς: από τη φιλελεύθερη μπλε, μέχρι τη χρυσαυγίτικη μαύρη.

Εκείνα τα χρόνια, ο νυν βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης ήταν προσηλωμένος στη λατρεία των χουντικών.

Για τρία χρόνια βρεθήκαμε στην ίδια πλευρά του ποταμού. Δελεαστικό συνοικέσιο που διάλυσε με αφορμή την ΕΡΤ. Μιλάω για σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθερους.

Ώρα λοιπόν να το ξεκαθαρίσουμε. Ξεπερνώντας τα κίτρινα, περί ταύτισής μας με όσους δε θέλουν την ΕΡΤ και το Δημόσιο να αναδιοργανωθεί, μπαίνω γρήγορα στο θέμα. Διαφωνούμε με τη μονομερή κίνηση του Σαμαρά και με όσους φιλελεύθερους τη χειροκρότησαν, διότι πατάει στα ίδια ψυχολογικά γνωρίσματα του επιχώριου μαρασμού.

Γράφει ο Τάκης Καραγιάννης

«Το νέο του διαβατήριο λέει πως είναι Έλληνας, αλλά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει ζήσει τη σκληρή ζωή του μετανάστη […] Όταν άλλες οικογένειες έμπαιναν στο καράβι για τις διακοπές τους, η δική του άλλαζε συχνά διαμερίσματα, στη διαδικασία αναζήτησης για ένα φθηνότερο ενοίκιο». Περίπου έτσι περιέγραφαν, πριν λίγα 24ωρα, οι «New York Times» την κατάσταση που επικρατεί στην καθημερινότητα του the next big thing στο ελληνικό μπάσκετ.

Γράφει ο Χαρίδημος Τσούκας

«Όταν είσαι υποχρεωμένος να ανοικοδομήσεις εκ θεμελίων μια επιχείρηση οφείλεις να την κλείσεις», δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Κεδίκογλου. «Δεν υπήρχε άλλος τρόπος».

Σοβαρά; Ρώτησε κάποιον πεπειραμένο επικεφαλής επιχείρησης και του έδωσε αυτή τη συμβουλή; Αν το έκανε, θα ανακάλυπτε ότι η πρόκληση για μια επιχείρηση, ιδιαίτερα όταν αυτή παράγει δημόσια αγαθά, είναι να αλλάξει ενόσω λειτουργεί. Η στέρηση ενός δημόσιου αγαθού από τους πολίτες υποβαθμίζει την ποιότητα της ζωής τους, απαξιώνει την επιχείρηση και ευνοεί, φυσικά, τον ανταγωνισμό.

Γράφει ο Νίκος Μιχαλίτσης

Στις 11 Ιουνίου 2013 η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να κλείσει την ΕΡΤ, τη δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση. Παρά την διεθνή κατακραυγή, αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η μανία των «μεγάλων» ιδιωτικών καναλιών της Ελλάδας να υποστηρίξουν με κάθε τρόπο την κυβερνητική απόφαση μέσα από τις ειδήσεις τους και τις ενημερωτικές εκπομπές. Δεν στάθηκαν όμως μόνον εκεί.  Προσέφεραν όλα τα τεχνικά τους μέσα για να σβήσουν τη φωνή και την εικόνα της ελεύθερης και ανοιχτής ΕΡΤ που δεν σταμάτησε ποτέ να λειτουργεί, χάρις στην απόφαση των εργαζομένων να μην την αφήσουν να σιγήσει. Τεχνικοί ιδιωτικών καναλιών συνόδευαν τις αστυνομικές δυνάμεις που έκαναν έφοδο στους πομπούς της ΕΡΤ και αφού αρχικά τους έκλεισαν στη συνέχεια βοήθησαν στην εκπομπή ψηφιακού σήματος με μπάρες που μεταδιδόταν με τη βοήθεια δύο ιδιωτικών φορέων, του ΟΤΕ και της Digea. Ο κόσμος αναρωτιόταν τι σχέση μπορούν να έχουν αυτοί οι ιδιωτικοί φορείς με  το κλείσιμο της ΕΡΤ. Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνον έχουν σχέση, αλλά συμμετείχαν ενεργά, ιδιαίτερα η Digea,  σε ένα σχέδιο της κυβέρνησης για ολοκληρωτικό έλεγχο του τηλεοπτικού χώρου, όπως αυτός θα διαμορφωθεί στη νέα ψηφιακή εποχή.

Γράφει ο Σταύρος Τσακυράκης

Τα σύνορα Γερμανίας-Γαλλίας στο ύψος της Αλσατίας τα έχω διασχίσει αρκετές φορές. Κάποια στιγμή, η αλλαγή της γλώσσας στην οδική σήμανση σε κάνει να αντιληφθείς το πέρασμα από τη μια χώρα στην άλλη. Ωστόσο, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή για να εντοπίσεις το ακριβές σημείο των συνόρων. Δεν έχει απομείνει πλέον τίποτε από τους παλιούς τελωνειακούς σταθμούς, τις μπάρες και τους ελέγχους. Μόνο μια μικρή ταμπέλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπενθυμίζει στον οδηγό ότι περνάει τα σύνορα.

Γράφει ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος

Υπάρχουν πολλά λόγια που μπορεί να πει κανείς για την κυβέρνηση που ορκίστηκε σήμερα. Ελάχιστοι μπορούν να βρουν λόγια καλά. Τι καλά να πεις: Ένα συνονθύλευμα γόνων, γραφικών τηλεμαϊντανών, κουτοπόνηρων λαϊκιστών, να, ορίστε, παρασύρθηκα και λέω κι εγώ λόγια. Ολόκληρο το ίντερνετ είναι γεμάτο από τέτοια λόγια, πιθανότατα τα διαβάζεις από χτες στα τουήτερ και τα φέησμπουκ, τα σκέφτεσαι και από μόνος ή μόνη, τι να σου γράφω εγώ τώρα.