Γράφει η Αγγελική Σπανού

Μετά το αντιμνημονιακό πάρτι των πούρων και της σαμπάνιας στο Nammos της Μυκόνου, ήρθε η ώρα να μυηθούμε στα μυστήρια της Χαλκιδικής. Μπήκε λουκέτο σε μπουζουκτσίδικο της κοσμικής περιοχής της Καλλιθέας για φορολογικές παραβάσεις και το κατάστημα λειτούργησε κανονικά. Καμιά 500αριά άτομα απολάμβαναν Κιάμο, ούτε μία απόδειξη. Για να σωθούν τα προσχήματα τέθηκε σε διαθεσιμότητα ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος της περιοχής, αλλά οι ιδιοκτήτες δεν έχουν υποστεί τις συνέπειες του νόμου.

Γράφει ο Τάκης Καραγιάννης

Εάν υπάρχει κάτι γεμάτο αυτή την περίοδο στην Αθήνα είναι τα μπαλκόνια. Όχι όλα. Στην Κυψέλη, γεμίζουν αυτά των οποίων οι ένοικοι είναι ηλικιωμένοι. Από την αυγή ως τις 10 το πρωί και από το σούρουπο μέχρι να βαρύνουν τα βλέφαρα, ένα χέρι ακουμπά ένα άλλο με ζαρωμένο δέρμα. Κουβέντες λίγες, μετρημένες. Μια παρτίδα χαρτιά, ένα σταυρόλεξο, το πολύ ένα κέντημα και μια τηλεόραση ανοιχτή. Η περισσότερη ώρα περνά με το βλέμμα καρφωμένο στον άδειο δρόμο. Φαντάζομαι το ίδιο συμβαίνει και αλλού. Παγκράτι, Λιβαδειά, Κομοτηνή, Τρίπολη. Το χειρότερο δεν είναι ότι κάποιοι μένουν πίσω και δεν χωρίζουν το έτος σε πριν και μετά τις διακοπές. Το χειρότερο είναι πως συνηθίζεις στο τέλμα και απλά περιμένεις το αναπόφευκτο.

Γράφει ο Σταύρος Τσακυράκης

Πολλοί από μας που υποστηρίξαμε το Μνημόνιο ως τη μοναδική διέξοδο από τη κρίση νοιώθουμε ιδιαίτερη απογοήτευση και οργή για το πώς εξελίσσονται τα πράγματα. Kι αυτό παρά το γεγονός ότι με την προσχώρηση της Νέας Δημοκρατίας στις «φιλομνημονιακές» δυνάμεις και τον σχηματισμό της τρικομματικής κυβέρνησης αποφεύχθηκε πέρυσι η μεγάλη καταστροφή.

Του Κώστας Καλλίτση

Οι σχολές κατάρτισης του ΟΑΕΔ είχαν εγκαινιαστεί στις αρχές της 10ετίας του 1960 κατόπιν ειδικής συμφωνίας με τη γερμανική κυβέρνηση, για να προετοιμάζουν τους Ελληνες που σκόπευαν να μεταναστεύσουν στη Γερμανία. Σήμερα, κάτι ανάλογο με εκείνες τις σχολές του ΟΑΕΔ δεν χρειάζεται. Τα ελληνόπουλα όπως και τα περισσότερα παιδιά του ευρωπαϊκού Νότου έχουν κάνει καλές σπουδές, είναι μορφωμένα και καταρτισμένα. Ο Βορράς, λοιπόν, μπορεί να εισάγει έτοιμους, νέους και μορφωμένους μετανάστες από τον νότο. Οπερ συμβαίνει.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΝ ΠΑΝΟ ΚΙΑΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΑ ΒΡΑΔΥΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕ ΤΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΞΑΝΑ....ΕΜΕΙΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ !!!

Ο καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης Παναγιώτης Καρκατσούλης*, βραβευμένος το 2012 ως ο καλύτερος δημόσιος υπάλληλος στον κόσμο, εξήγησε στο tvxs.gr γιατί οι επιλογές της τρόικας και της κυβέρνησης στο Δημόσιο δεν θυμίζουν σε τίποτα αυτό που πολλοί επικαλούνται και ελάχιστοι πράττουν: ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ.

Γράφει η Μαρία Πετρίδη

Όταν ο Μικρός Πρίγκιπας ρώτησε τη Χρύσα για το σεξουαλικό της παρελθόν, η Χρύσα έκανε το λάθος να του απαντήσει ειλικρινά. Μπερμπάντισσα και μερακλού έχει χαρεί το σεξ περισσότερο και καλύτερα από πολλούς μαχόμενους άντρες που ξέρω. Είναι από τους ανθρώπους που πραγματικά, αλλά πραγματικά, είναι απόλυτα απελευθερωμένοι με το σεξ. Από εκείνες τις γυναίκες που δεν θεωρούν απαραίτητη προϋπόθεση τη συναισθηματική σχέση για να κάνουν έρωτα με κάποιον που τους αρέσει, και που μετά τα κινηματογραφικά τους one night stand δεν ελπίζουν σε εξίσου κινηματογραφικά, ρομαντικά happy end.

Του Βασιλη Νεδου

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει γίνει εκτενής συζήτηση για τα κλειστά επαγγέλματα, τις συντεχνίες και την καθυστέρηση που προκαλούν στην οικονομική λειτουργία. Από τη συζήτηση, ενδεχομένως ελέω του μακάβριου χαρακτήρα του θέματος, έχει μείνει απ’ έξω ο θάνατος.

Από την αυγή του πολιτισμού, η ζωή μπορεί να είναι δύσκολη και ο θάνατος σκληρός, αλλά το ταξίδι προς τον άλλο κόσμο, όπως καθένας τον αντιλαμβάνεται, ήταν εξασφαλισμένο. Το σώμα του νεκρού, σε καιρό ειρήνης, παραδιδόταν στα χέρια της οικογένειάς του, για να το μεταχειριστεί κατά τα έθιμα και τις επιθυμίες του μακαρίτη.

Γράφει ο Νίκος Μαραντζίδης

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του στο Protagon (Πρόβες αίματος), ο Νίκος Μπίστης επισήμανε την ανάγκη προάσπισης της νομιμότητας και μάλιστα καταρχήν από την ίδια την Αριστερά, η οποία θα είχε κάθε όφελος από αυτό. Αναφέρθηκε μάλιστα στην παραδειγματική προσωπικότητα του ηγέτη της Αριστεράς τη δεκαετία του ’60, Ηλία Ηλιού, προκειμένου να τεκμηριώσει το επιχείρημά του. Συμφωνώ απολύτως με τη φιλοσοφία και τα επιχειρήματα του άρθρου του Νίκου Μπίστη. Το ζήτημα δεν βρίσκεται εκεί.

Γράφει ο Ανδρέας Ζαμπούκας

Στο Ποσείδι οι φοιτήτριες δε βάφονται, δεν αλλάζουν κάθε μέρα ρούχα και βαριούνται να ψάξουν καθρέφτες. Τρώνε φτηνά, είναι συνέχεια μέσα στη θάλασσα και τραγουδάνε στις παρέες που παίζουν κιθάρα.