Γράφει η Χριστίνα Ταχιάου

Το καλοκαίρι του 2002 πήγα μέσα σ’ ένα βράδυ σε όλα τα νυχτερινά κέντρα – ελληνάδικα της Θεσσαλονίκης. Για ρεπορτάζ, φυσικά. Διαφορετικά, δεν είχα κανένα λόγο να υποβάλω τον εαυτό μου σε τέτοιο βασανιστήριο. Όλη τη νύχτα, με τον φωτογράφο, πηγαίναμε (με μηχανάκι, φυσικά, για να μην έχουμε και το μέλημα του παρκαρίσματος), χτυπούσαμε και φεύγαμε. Θυμάμαι ότι είχα συναντηθεί και μιλήσει, μέσα σε ένα βράδυ, μεταξύ άλλων, με την Πέγκυ Ζήνα, τη Δώρα του Big Brother και τον Τάσο Μπουγά.

Γράφει ο Διονύσης Γουσέτης

Για να καταλάβουμε τη διαφορά του σημερινού δημάρχου Αθηναίων από τη μέχρι τώρα κατάσταση, πρέπει να πάμε πίσω στο 2006 και να παρακολουθήσουμε τις διακηρύξεις, όχι μόνο των κατεστημένων κομμάτων, αλλά του τότε φρέσκου αριστερού υποψηφίου δημάρχου Αλέξη Τσίπρα. Απαιτούσε με πάθος «γενναία μεταφορά πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό στον δήμο, τους οποίους η δημοτική αρχή πρέπει να διεκδικήσει κινητοποιώντας τους δημότες». Ο φέρελπις νέος πλασάριζε ως ανανέωση της τοπικής αυτοδιοίκησης την πεπατημένη της πρόσθετης επιδότησης από το κράτος, την οποία μάλιστα θα διεκδικούσε με τον τρόπο που έχει συνηθίσει: με διαδηλώσεις και φασαρίες!

Γράφει ο Κώστας Ρεσβάνης

Αστυνομικές δυνάμεις με εντολή εισαγγελέων μπήκαν χθες το πρωί σε χώρους του Πολυτεχνείου και τερμάτισαν μια κατάληψη που διαρκούσε επί πολλά χρόνια! Τα ευρήματα, γνωστά. Κοντάρια, βαριοπούλες, εύφλεκτα υγρά κ.λπ. Έτοιμα τα εφόδια για νέες καταστροφές που έχει βιώσει και με θανάτους ακόμα αυτή η πόλη. Δεν πέρασε πολλή ώρα από την είσοδο των αστυνομικών και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης ξεσπάθωσε: «Η Αστυνομία μπήκε σαν τον κλέφτη…». Δεν συμπλήρωσε τη φράση «Μπήκε σαν τον κλέφτη για να διώξει τους νοικοκυραίους του σπιτιού…», την άφησε να εννοηθεί.

Γράφει ο Σταύρος Τσακυράκης

Με κάποια απόσταση από τον θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου θα ήθελα να εξηγήσω για ποιον λόγο τον εκτιμώ βαθιά, γιατί τον θεωρώ όχι απλώς ως τον σπουδαιότερο πολιτικό της Αριστεράς (αυτό δεν θέλει δα και πολύ ρώτημα) αλλά ως μία από τις πιο σημαντικές πολιτικές μορφές της σύγχρονης Ελλάδας. Δεν θα αναφερθώ στην προσωπικότητά του. Είναι γνωστό ότι διέθετε πολλά χαρίσματα τα οποία γοήτευσαν πολλούς ανθρώπους, πολύ περισσότερους από όσους κατά καιρούς τον ψήφισαν. Εδώ ο Λεωνίδας Κύρκος με ενδιαφέρει αποκλειστικά ως πολιτικός, με ενδιαφέρει να εξετάσω ποιες από τις πολιτικές ιδέες που πρότεινε στην κοινωνία παραμένουν ισχυρές και άξιες θαυμασμού.

Γράφει η Σώτη Τριανταφύλλου

Η ελληνική άκρα αριστερά (κομμουνιστική και αναρχοειδής) ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό, για την επανεμφάνιση της άκρας δεξιάς και των νεοφασιστικών και νεοναζιστικών ομάδων. Στη συνέχεια, για την άνοδο αυτής της εγκληματικής παράταξης μπορούν να ενοχοποιηθούν μια σειρά παράγοντες: η συγκυρία της οικονομικής κρίσης, η ευρωπαϊκή κηδεμονία (η «απώλεια» της εθνικής ανεξαρτησίας και το πλήγμα στην εθνική υπερηφάνια), η ευρεία δημοσιότητα που της προσφέρθηκε και, όπως πάντα, η ελλειπής ενημέρωση και παιδεία. Ου γαρ οίδασιν τι ποιούσιν.

Γράφει ο Προκόπης Δούκας

Τους θυμάμαι σαν τώρα: Περιφέρονταν ανάμεσα στις (ρεζερβέ) ξαπλώστρες των πλαζ, ενίοτε και με πούρο στο χέρι (λες και μεγάλωσαν με αυτό) φωνάζοντας πνιχτά εντολές του τύπου "πούλα" ή "αγόρασε τη μεγαλύτερη φούσκα". Η φρενίτιδα του εύκολου πλουτισμού, με το μεγαλύτερο δυνατό ρίσκο, είχε καταλάβει "μικρούς" και "μεγάλους", εκείνο το καλοκαίρι του 1999.

Γράφει Χρήστος Χωμενίδης

Προχθές το βράδυ ήμουν ράκος, σωματικά και ψυχικά. Σαν να είχα σκάψει ένα νταμάρι ένιωθα, κι όσους βράχους και χώματα είχα εξορύξει να είχαν πέσει πάνω μου, να με πλακώσουν. Αφόρητο συναίσθημα αλλά εντελώς αναμενόμενο αν λογαριάσεις ότι επί δεκάξι ολόκληρες ώρες τσακωνόμουν.

Γράφει ο Παναγής Παναγιωτόπουλος

Η ριζοσπαστική Αριστερά νομίζει ότι η πραγματικότητα στριμώχνεται στα μέτρα τής υπο-μαρξίζουσας κοινωνιολογίας της. Οι πεινασμένοι εξεγείρονται, οι χορτάτοι πείθονται ότι πεινούν και μαζί επαναστατούν για να «κοινωνικοποιήσουν εξαγωγικές επιχειρήσεις», να τιμωρήσουν τους νεογερμανoτσολιάδες, να απολαύσουν την ανταλλακτική οικονομία και τη λαϊκή εξουσία.