Γράφει ο Βασίλης Βαμβακάς, λέκτορας Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ

Η βάναυση δολοφονία του Παύλου Φύσσα βγάζει επιτέλους το κεντρικό ερώτημα από αστυνομικού χαρακτήρα αναζητήσεις και το κάνει ουσιαστικά πολιτικό και πατριωτικό: θα δεχτούμε όλοι τη συνευθύνη μας στην καλλιέργεια του νεοφασισμού στην Ελλάδα; Γιατί αν πρόκειται να τσακωθούμε και πάλι για το ποιος έχει βάλει περισσότερο νερό στο αυλάκι της Χρυσής Αυγής, τότε το μόνο που θα κάνουμε είναι να την οπλίσουμε για το επόμενο θύμα της.

Υπάρχουν δύο ψυχικές εκφράσεις του μίσους: το μίσος για τον άλλο  και το μίσος για τον εαυτό μας, το οποίο συχνά δεν παρουσιάζεται ως τέτοιο.

Γράφει ο Φώτης Γεωργελές | Protagon

Ο τίτλος «Σκοτώνουν την Αμυντική Βιομηχανία» θα ήταν ίσως το καλύτερο αστείο του φθινοπώρου. Μια αριστερά που δίνει αγώνες για τη βιομηχανία όπλων μόνο ελληνική θα μπορούσε να ήταν. Ευτυχώς δεν έχουμε βιομηχανία όπλων. Κάτι σφαίρες αγοράζαμε κάποτε από το φίλο Μιλόσεβιτς και τις βάφαμε γαλανόλευκες. Η αμυντική μας βιομηχανία δικάζεται αυτή τη στιγμή στο εφετείο μαζί με τον Άκη. Αυτά που κυρίως παρήγαγε, ήταν μίζες.

Του Πάσχου Μανδραβέλη | Καθημερινή

Εχουμε και λέμε: ο αρχηγός ενός κοινοβουλευτικού κόμματος προτρέπει τους οπαδούς του να λιντσάρουν ένα δήμαρχο. Σύμφωνοι! Πολλοί θα πουν ότι αναφερόμαστε στον κ. Πάνο Καμμένο κι επομένως «δεν έχει σημασία», όπως θα έλεγε και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Είναι σίγουρο όμως ότι όσοι τον άκουσαν έχουν περισσότερο μυαλό; Κι αν κάποιοι ακόμη πιο επιπόλαιοι πάρουν τοις μετρητοίς τα λόγια του και υλοποιήσουν την παρότρυνση, ελπίζουμε ότι το επίσημο όργανο του ΣΥΡΙΖΑ να βρει δυο λόγια καταδίκης, αντί να πετά με σοβιετικό τρόπο την μπάλα στην εξέδρα ότι και «οι μαύροι (του πολιτικού τόξου) βασανίζουν τους άλλους».

Γράφει ο Γιάννης Παντελάκης | Protagon

Τα τελευταία χρόνια, τάγματα εφόδου, δολοφόνοι με μαύρα, σπέρνουν τον πανικό. Στην αρχή μαχαίρωναν μετανάστες.

Όλοι, σχεδόν όλοι, κοιτάζαμε τις ειδήσεις των οκτώ τα βράδια. Και εκεί δεν μας έλεγαν τίποτα για όλα αυτά. Καμιά φορά, λίγο πριν το δελτίο καιρού, η εκφωνήτρια μέσα σε 4 δευτερόλεπτα έκλεινε το δελτίο με μια μικρή αναφορά. Έλεγε περίπου για μικροεπεισόδια τα οποία η αστυνομία απέδιδε σε «επίλυση διαφορών μεταξύ αλλοδαπών». Κουνάγαμε το κεφάλι, μάλλον ξέραμε πως δεν πρόκειται για πλακώματα αλλοδαπών, αλλά ποιος είχε τη διάθεση να υπερασπιστεί έναν μαχαιρωμένο Πακιστανό; κι όσοι, είχαν τέτοια διάθεση, αυτόματα έμπαιναν στην κατηγορία των γραφικών γκρουπούσκουλων. Το λύναμε κάπως έτσι το θέμα στη συνείδησή μας.

Γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης | Protagon

Αν δεν επρόκειτο για έγκυρο πρακτορείο και γνωστό φωτογράφο, θα αμφισβητούσες τον αυθορμητισμό της εικόνας. Δηλαδή ποιος διάολος πάει και κλωτσάει ένα παιδί; Εκτός των άλλων, οι τύποι που θα κλώτσαγαν ένα παιδί, θα ανησυχούσαν για τις φθορές στα παπούτσια τους. Η φωτογραφία είναι αληθινή. Και, πιθανότατα, οι δύο πρωταγωνιστές δεν θυμούνται τη σκηνή. Για την κυρία το περιστατικό ήταν αδιάφορο. Για το παιδί θα ήταν μάλλον συνηθισμένο. Και εσύ, φυσικά, θέλεις να αρχίσεις στις κλωτσιές τους γονείς του.

“... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.

Tο πρώτο μάθημα για τους γάλλους μαθητές ήταν η Χάρτα για τον Κοσμικό Χαρακτήρα του Σχολείου

Γράφει ο Σταύρος Θεοδωράκης | Protagon

Στις γαλλικές Άλπεις επανήλθαν οι λύκοι. Για πολλές δεκαετίες ήταν άφαντοι. Οι κτηνοτρόφοι τους πυροβολούσαν ή τους δηλητηρίαζαν και κάποια στιγμή υπήρξε η εκτίμηση ότι ο γκρίζος λύκος αφανίστηκε. Οι Γάλλοι τότε απαγόρευσαν το «κυνήγι» του και το σκηνικό αντιστράφηκε. Οι γκρίζοι λύκοι στις νότιες γαλλικές Άλπεις τα πέντε τελευταία χρόνια σκότωσαν πάνω από 20.000 πρόβατα. Ένας βοσκός λοιπόν που έχασε εκατοντάδες πρόβατα, ξέσπασε στα γαλλικά ΜΜΕ, εναντίον των «οικολόγων των πόλεων» που υπερασπίζονται τους λύκους και την αρκούδα. «Και οι καρχαρίες απειλούνται με αφανισμό. Να απελευθερώσουμε λοιπόν καρχαρίες στη Μεσόγειο. Εμείς οι βοσκοί είμαστε όλοι σύμφωνοι, άλλωστε κανείς από εμάς δεν κολυμπά».