Από το Left Liberal Synthesis

O Chris Dillow σε μια πρόσφατη ανάρτηση στο τυπικό Left Liberal blog του (1), σχηματοποίησε μια θεωρία για το tattooing.Σύμφωνα με τον Dillow η εξάπλωση του tattooing ,αντανακλά μια βαθύτερη ιδέα , ότι το εφήμερο υπερτερεί του διαχρονικού. Ο κάτοχος του tattoo πιστεύει θρησκευτικά ότι η παροντική του θέληση δεν θα μεταβληθεί ποτέ, έτσι, δεσμεύει την εικόνα του δέρματος του στο διηνεκές .Με μια έννοια , ο ισοβίτης που κάνει tattoo έχει  μια πολύ πιο ορθολογική στάση :υποθηκεύει την εικόνα του με δεδομένο ότι το μέλλον του είναι ήδη προδιαγεγραμμένο. Αντιθέτως  ο " ελεύθερος " έχει την αυταπάτη ότι μπορεί να ορίσει σήμερα, αμετάκλητα , την μελλοντική του θέληση. Ο Dillow αντιστοιχεί  το tattoo  σε αυτό που οικονομολόγοι αποκαλούν μη αναστρέψιμη επένδυση , η οποία έχει μέγιστο κίνδυνο.

Του Ανδρέα Ζαμπούκα | Protagon

Ειλικρινά, δεν έχω απάντηση αν έχουν κάποιο όφελος οι παρεμβάσεις της Ρεπούση. Είναι πάντως, φανερό ότι απολαμβάνει, με μία ιδιότυπη φιλαρέσκεια, τις αντιδράσεις του «πατριωτικού» όχλου. Αυτού που ψάχνει ευκαιρία να κραυγάσει την αφοσίωσή του στις «πατροπαράδοτες» αξίες της «φασματικής» του πατρίδας. Σε κάθε περίπτωση η Ρεπούση ανοίγει θέματα ουσίας, τα οποία όμως δεν αποφέρουν κανένα αποτέλεσμα. Φλυαρούν όλοι για ένα διάστημα, εκτονώνονται και μετά απόλυτη σιωπή! Εκτονώνεται κι η ίδια, χαλαρώνει και ετοιμάζεται να «ξαναχτυπήσει». Κι έτσι, όλοι μαζί, δίνουμε την ωραία μας παράσταση και πέφτουμε κουρασμένοι, για «ύπνο»…

Γράφει ο Γελωτοποιός

Πριν αρκετό καιρό, όταν ο χρόνος μετριόταν ακόμα σε δραχμές, είχα παρακολουθήσει στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης μια Γιαπωνέζικη ταινία.

Την αναφέρω έτσι, ως «γιαπωνέζικη ταινία», γιατί δεν θυμάμαι τον τίτλο της, μηδέ το σκηνοθέτη (κατά το «δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σαν χελιδόνι») –και μη ρωτήσετε ποιος ήταν διευθυντής φωτογραφίας.

Γράφει ο Δημήτρης Φύσσας | Athensvoice

Ώρες ώρες έχω την εντύπωση ότι η Μαρία Ρεπούση έχει το πιο ρεαλιστικό μυαλό μέσα στη Βουλή. Αν και απόφοιτος Φιλοσοφικής η ίδια (όπως και γω, άλλωστε), πρότεινε να γίνουν και τα Αρχαία προαιρετικά. Το ίδιο είχε προτείνει και για τα Θρησκευτικά, λίγες μέρες πριν.

Χίμηξαν να τη φάνε, εννοείται. Σχεδόν οι πάντες, σχεδόν από παντού.

Γράφει ο Δημήτρης Φύσσας | Athensvoice

Ώρες ώρες έχω την εντύπωση ότι η Μαρία Ρεπούση έχει το πιο ρεαλιστικό μυαλό μέσα στη Βουλή. Αν και απόφοιτος Φιλοσοφικής η ίδια (όπως και γω, άλλωστε), πρότεινε να γίνουν και τα Αρχαία προαιρετικά. Το ίδιο είχε προτείνει και για τα Θρησκευτικά, λίγες μέρες πριν.

Χίμηξαν να τη φάνε, εννοείται. Σχεδόν οι πάντες, σχεδόν από παντού.

Γράφει η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ

Τον Νοέμβρη του 2011, λίγο μετά τα θλιβερά γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 2011 -όταν μαθητές γυρνούσαν την πλάτη στους επισήμους, πολίτες μασκαρεμένοι σε αγανακτισμένους γονείς προπηλάκιζαν πολιτικούς, οι παρελάσεις διακόπτονταν και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καθυβρίζονταν ως «προδότης» και φυγαδεύονταν με βουρκωμένα μάτια- είχα ρωτήσει και αναρωτηθεί στο άρθρο μου «Eν-δυο, εν-δυο, … κλίνατε προς το πουθενά»… Ποιοι είναι αυτοί που εκπαιδεύουν τα παιδιά μας επί βδομάδες ώστε να επιτύχουν αυτή την «επίδειξη δύναμης, τελειότητας, πειθαρχίας» γυρνώντας την πλάτη στους θεσμούς, γυρνώντας την πλάτη στη δημοκρατία;

Γράφει ο Νίκος Σαραντάκος

Το σημερινό άρθρο θα έπρεπε να δημοσιευτεί χτες, αλλά επειδή με ταλαιπωρεί μια άτιμη ίωση τα ανακλαστικά μου είναι σαφώς αμβλυμένα. Σκέφτηκα μάλιστα να μη γράψω καν άρθρο, αλλά θα ήταν φυγομαχία για ένα γλωσσικό ιστολόγιο, να μη σχολιαστεί ένα θέμα στο οποίο άλλωστε έχουμε κατ’ επανάληψη αναφερθεί.

Του Στέφανου Κασιμάτη | Καιημερινή

«Καθε μαθητής έχει τα βιβλία του και κάθε τάξη τον δάσκαλο και τον καθηγητή της», διεπίστωσε ο υπουργός Παιδείας, ευχόμενος καλή χρονιά στους μαθητές. Η διαπίστωσή του διαισθάνομαι ότι ήταν κάπως αυτάρεσκη. Ηθελε να μας πει, δηλαδή, πόσο καλά έκανε ο ίδιος τη δουλειά του. Γι' αυτό και προέταξε την έγκαιρη διανομή των βιβλίων: για να μας οδηγήσει στην αντιδιαστολή με την περυσινή χρονιά, όταν η παινεμένη υπουργοπούλα του ΠΑΣΟΚ (εδώ ακούγονται κλαρίνα στη διαπασών) είχε ξεχάσει να μεριμνήσει για το θέμα. (Μην σας πω κιόλας ότι αναρωτιέμαι μήπως, λόγω της περηφάνιας του για το επίτευγμά του με τα βιβλία, ο υπουργός επέλεξε να επισκεφθεί σχολείο στα Βίλια...)

Γράφει ο Φώτης Γεωργελές

- Γύρισες;

- Ξεκουράστηκες καθόλου; Φρόντισες λιγάκι τον εαυτό σου εκεί που ήσουν; Έκανες όσα είχες ονειρευτεί;

- Όχι; Δεν πειράζει, γι’ αυτό θα περιμένεις το επόμενο καλοκαίρι.

- Είσαι έτοιμος για μια ακόμη δύσκολη χρονιά;

- Θέλεις να μας πεις τα σχέδιά σου;

Γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης | Protagon

Μιλούν εύκολα για Χούντες. Για μένα είναι πολύ δύσκολο και με ξενίζει η κατάχρηση των παραλληλισμών. Πιστεύω ότι είναι βαναυσότητα απέναντι στα θύματα και ανιστόρητη ευκολία να βρίσκεις αναλογίες που δεν υπάρχουν για να παροξύνεις το πολιτικό κλίμα. Όμως, αφού τις φέρνουν συχνά στο μυαλό τους, ας αναζητήσουν και κάποιες λεπτομέρειες που ίσως τους φωτίσουν με διαφορετικό τρόπο και τη δική τους πολιτική.